معنی بلدیه
لغت نامه دهخدا
بلدیه. [ب َ ل َ دی ی َ / ی ِ] (ص نسبی) بلدیه. تأنیث بلدی. (فرهنگ فارسی معین).
- امور بلدیه.
|| (اِ) مؤسسه ای در هر شهر که به کار نظافت و خوبی آب و نان و چراغ و سوخت و خواربار وصحت نظر دارد. (یادداشت مرحوم دهخدا). شهرداری. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به شهرداری شود.
بلدیه. [ب َ ل َ دی ی َ] (اِخ) دهی از دهستان باوی، بخش مرکزی شهرستان اهواز. سکنه ٔ آن 100 تن. آب آن از چاه و محصول آن غلات است. ساکنان این ده از طایفه ٔ حوشیه هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).
فرهنگ فارسی هوشیار
در زبان رتازی: انجمن شهر در زبان فارسی: شهرداری (صفت اسم) مو ء نث (بلدی) : امور بلدیه، شهرداری
فرهنگ عمید
شهرداری
حل جدول
شهرداری
شهرداری سابق
رییس بلدیه
شهردار
رئیس بلدیه
شهردار
ریس بلدیه
شهردار
بلدیه امروزی
شهرداری
رییس بلدیه امروزی
شهرداری
رئیس بلدیه امروزی
شهردار
فرهنگ معین
(بَ لَ یّ) [ازع.] (اِ.) شهرداری.
ترکی به فارسی
شهردار
فارسی به عربی
معادل ابجد
51