معنی باس | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

باس

باس. (اِخ) ژرژ. نام دریانورد انگلیسی که بوغاز معروف به «باس » را در تاسمانی بسال 1798 م. کشف کرد و این تنگه بنام او باقی ماند.

باس. (اِخ) در شمال خاوری منوجان [جیرفت] در راه ریگان که در سه منزلی بندر هرموز است دو شهر باس و جکین در همسایگی یکدیگر واقع بود و هر کدام مسجد و بازاری جداگانه داشت. (ترجمه ٔ سرزمین های خلافت شرقی لسترانج ص 340).

باس. (اِخ) نام تنگه ای است در حدود تاسمانی (استرالیا)، که بوسیله ٔ ژرژباس در 1798 م. کشف شده وبهمین مناسبت بدین نام شهرت یافته است. رجوع به قاموس الاعلام ج 2 ص 1196 شود.

باس. (اِ) قدیم در مقابل حادث. (برهان) (هفت قلزم) (انجمن آرای ناصری) (آنندراج). قدیم که باش نیز گویند. (ناظم الاطباء) (فرهنگ دساتیر 234). و آن جزو اول باستان است. (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین). بمعنی کهنه و قدیم از مجعولات دساتیر است. (یادداشت مؤلف). || زارع. کشاورز. (ناظم الاطباء).

باس. (فرانسوی، اِ) قسمتی از یک قطعه ٔ موسیقی که آهنگ آن در منتهای پستی و کوتاهی نواخته شود. || نام دیگری که سابقاً به ویلن سل داده شده بوده است. || در موزیک های نظامی این لغت اصطلاحاً در مورد نوعی از شیپورهای خاص معروف به ساکسورن داده میشود.

فارسی به انگلیسی

باس‌

Bass

فرهنگ عمید

باس

شجاعت، دلیری،
قوت،
خشم،
خوف،
عذاب،
شدت، سختی،

ویژگی صدای بم مرد،
(اسم) خوانندۀ مرد که صدای بم دارد،
(اسم) قسمتی از قطعۀ موسیقی که این خواننده اجرا می‌کند،
(اسم) مجموعه‌ای از خوانندگان گروه کر که صدای بم مردانه دارند،