معنی ایتام

لغت نامه دهخدا

ایتام

ایتام. [اَ] (ع اِ) ج ِ یتیم. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (آنندراج):
آنگاه بباید ستمگران را
داد ضعفا داد و داد ایتام.
ناصرخسرو.
مال ایتام و عجایز چون شیر مادر حلال دانند. (گلستان سعدی).
الحق امنای مال ایتام
همچون تو حلال زاده یابند.
سعدی.

ایتام. (ع مص) یتیم دار شدن زن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). یتیم قرار دادن کسی را. (از اقرب الموارد).


عجایز

عجایز. [ع َ ی ِ] (ع ص، اِ) عجائز. پیره زنان: و مال ایتام و عجایز چون شیر مادر حلال دانند. (مجالس سعدی ص 26). رجوع به عجائز شود.


یتامی

یتامی. [ی َ ما] (ع ص، اِ) ج ِ یتیم. (اقرب الموارد) (دهار) (آنندراج) (ترجمان علامه ٔ جرجانی). ایتام. یَتَمَه. مَیتَمَه. یتائم. (از اقرب الموارد). یتیمان: ولدان یتامی یکسر دست بی پدری بر سر. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی). و رجوع به یتیم شود.

حل جدول

فرهنگ فارسی آزاد

ایتام

اَیْتام، بی پدرها، کسانیکه قبل از بلوغ پدرشان را از دست داده باشند (مفرد: یتیم)،

فرهنگ معین

ایتام

(اَ) [ع.] (اِ.) جِ یتیم، بی پدران و بی مادران.

فرهنگ عمید

ایتام

یتیم

فرهنگ فارسی هوشیار

ایتام

یتیم دار شدن زن، جمع یتیم


لویه

(اسم) هر ته از پارچه ولباس لای تاه تو. یا یک لویه. یک تا یک لا: جامه جنگ تو یک لویه همی گفت که خصم نطفه را در رحم از جمله ایتام گرفت. (انوری لغ. )

واژه پیشنهادی

ایتام

فرزندان یتیم


محل نگهداری ایتام

دارالایتام، یتیم خانه

معادل ابجد

ایتام

452

قافیه

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری