معنی اکسید اهن
حل جدول
هماتیت
لغت نامه دهخدا
اکسید. [اُ] (فرانسوی، اِ) هر جسمی که از ترکیب شبه فلز یا فلزی با اکسیژن حاصل شود مانند: اکسید آهن و اکسید ازت، و اکسیدهای فلزی در طبیعت فراوان است. (فرهنگ فارسی معین). خبث. زنگ. اکسید دو فر؛ زنگ آهن. خبث الحدید. اکسید دو زنک، زنگ روی. (یادداشت مؤلف). از اکسیدهای معروف است: اکسید اتیلن. اکسیدجیوه (اکسید مرکوریک). اکسید روی (اکسید دو زنک). اکسید سرب. اکسید آهن (اکسید فرو + اکسید فریک). اکسید کربن. اکسید مس. اکسید منگنز. اکسید منیزی. اکسید نقره. اکسید نیکل. و رجوع به فهرست روش تهیه ٔ مواد آلی و نیز درمان شناسی ص 524 و 461 و 208 و 209 شود.
فرهنگ عمید
ترکیب اکسیژن با فلزها، غیر فلزها یا بنیانهای آلی. δ اکسیدهای فلزی در طبیعت فراوان هستند و بیشتر مواد معدنی فلزات را تشکیل میدهند و مهمترین آنها اکسید آهن، اکسید مس، و اکسید آلومینیوم است،
* اکسید جیوه: (شیمی) مادۀ پودریشکل به رنگ زرد یا سرخ که نوع زرد آن خاصیت ضدعفونی قوی دارد،
فرهنگ واژههای فارسی سره
مترادف و متضاد زبان فارسی
اکسیده، زنگ، هواسوز
فرهنگ معین
(اُ) [فر.] (اِ.) هر جسم بسیط که با اکسیژن ترکیب شده باشد.
فرهنگ فارسی هوشیار
عربی به فارسی
تخطی کردن , رنجاندن , متغیر کردن , اذیت کردن , صدمه زدن , دلخور کردن
گویش مازندرانی
فارسی به آلمانی
Bügeln, Eisen (n), Eisern, Plätteisen (n), Plätten
فارسی به عربی
حدید
معادل ابجد
151