معنی اکسیداسیون
لغت نامه دهخدا
اکسیداسیون. [اُ یُن ْ] (فرانسوی، اِ) حالت جسمی که اکسید شده باشد. (فرهنگ فارسی معین). || عمل اکسیدکردن. ترکیب جسمی با اکسیژن. (فرهنگ فارسی معین). اکسیداسیون تبدیل یک جسم آلی به جسم دیگری است که ساختمان ملکولی آن تغییر فاحش نکرده باشد. در حقیقت این عمل تبدیل یک عامل شیمیایی است به عامل دیگر. در شیمی آلی عمل اکسیداسیون به قسمتهای زیر اطلاق میشود:
الف - داخل کردن اکسیژن در ملکول.
ب - برداشتن هیدرژن - تبدیل یک جسم هیدراژینی بیک ترکیب ازوئیک.
ج - داخل کردن اکسیژن توأم با برداشتن هیدرژن.
د - شکستن یک ملکول و بدست آوردن قطعات اکسیده ٔ آن. جهت انجام اعمال اکسیداسیون در شیمی آلی ممکن است اکسیژن آزاد بکار برد یا اجسامی به مصرف رسانید که به نام اکسیدان می توانند یکی از اعمال فوق را انجام دهند. (روش تهیه ٔ مواد آلی صص 163- 164).
فرهنگ معین
(~.) [فر.] (اِ.) هر جسمی که از ترکیب شبه فلز با اکسیژن حاصل شود.
حل جدول
ترکیب اکسیژن با عناصر دیگر
فرایند از دست دادن الکترون
فرایند اکسیداسیون
اکسایش
فرایند از دست دادن الکترون
اکسیداسیون
فرایند دادن و گرفتن الکترون
اکسیداسیون
فرهنگ فارسی هوشیار
فرانسوی زنگارش (اسم) عمل اکسید کردن ترکیب جسمی با اکسیژن، حالت جسمی که اکسیده شده باشد.
فرهنگ عمید
تهیۀ اکسید از یک ماده با افزودن اکسیژن به آن،
فرهنگ واژههای فارسی سره
زنگارش، اکسایش
واژه پیشنهادی
انگلیسی به فارسی
معادل ابجد
222