معنی انفال

انفال. [اَ] (ع اِ) ج ِ نَفَل. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). غنیمتها که از کفار گیرند. (غیاث اللغات): یسئلونک عن الانفال. (قرآن 1/8)، می پرسند ترااز غنیمتها که از دشمن یاوند. (کشف الاسرار ج 4 ص 1). سلطان را رغبت افتاد که انفال آن اغفال در وجه بری وافی و حسنه ٔ باقی صرف کنند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی).

انفال. [اَ] (اِخ) سوره ٔ هشتم از قرآن، مدنی و دارای 75 آیه است.

انفال. [اِ] (ع مص) غنیمت دادن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). نَفَل (غنیمت) دادن. (از اقرب الموارد). || تبر گرفتن جهت بریدن قتاد شتر را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد).

هشتمین سورۀ قرآن کریم، مدنی، دارای ۷۵ آیه، بدر،
(فقه) [قدیمی] = نَفَل

اَنْفال، غنیمت ها، بهره ها (مفرد: نَفَل)، نام سورهء 8 قرآنست که مدنیّه میباشد و 75 آیه دارد،

(اَ) [ع.] (اِ.) جِ نَفَل، غنیمت ها، بهره ها.

نام سوره هشتم قرآن مجید، غنیمت ها، بهره ها

هر که در بند باشد یا به دست ظالمی گرفتار باشد، چون سوره انفال را هفت بار بخواند، خلاص شود.

انفال

انفال

انفال

غنیمتها که از کفار گیرند، هبه

انفال

انفال

انفال

162