معنی افسنتین

افسنتین. [اَ س َ] (معرب، اِ) اپسنتین. نوعی از بوی مادران کوهی است درد چشم را سود دارد و گل آن به اقحوان و تلخی آن بصبر نزدیک است. (از برهان) (آنندراج). زریره. دارای سه قسم و هر سه رادر طب مانند محرکات و ادویه ٔ ضد کرم استعمال میکنند. نباتیست مابین شجر و گیاه شبیه ببابونه ٔ گاوچشم. رجوع به تحفه ٔ حکیم مؤمن و فهرست مخزن الادویه شود.

دمسیسه. [دَ س َ] (ع اِ) افسنتین. (یادداشت مؤلف). به لغت مصر نوع زبون افسنتین است. (تحفه ٔ حکیم مؤمن). رجوع به افسنتین شود.

شیبه. [ش َ ب َ / ب ِ] (از ع، اِ) برنجاسب. یکی از گونه های افسنتین. (از فرهنگ فارسی معین). رجوع به افسنتین و شیبه شود.

کشوث رومی. [ک َ ث ِ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) افسنتین و آن نوعی از بوی مادران است. (برهان) (ناظم الاطباء). افسنتین است. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی).

از گیاهان دارویی

افسنتین

گیاهی خودرو با ساقه‌های بلند، برگ‌های کرک‌دار، شاخه‌های انبوه، و گل‌های زرد کوچک که برای معالجۀ لقوه، فالج، رعشه، و امراض معده و کبد به کار می‌رفته،

افسنتین

ریحان کرمانی، افسنتین،

مروه، خارا گوش، شتارو

یونانی تازی شده خاراگوش از گیاهان (گویش گیلکی) در منک

(اسم) افتیمون. یا کشوث رومی. افسنتین

افسنتین کبیر

(گ ش) افسنتین

(ش) ماده کافوری افسنتین بفرمول (6O1H01C)

651