معنی اشتهار

اشتهار. [اِ ت ِ] (ع مص) آشکارا کردن و آشکارا شدن. یقال: اشتهره فاشتهر. (منتهی الارب). لازم و متعدی است. گویند فلان را فضیلتی است که مردم آنرا شهرت داده اند. و هم گویند: فلان به فضل مشهور شده است. (از اقرب الموارد). در فارسی به معانی شهرت و ناموری و معروفیت بکار می رود.

اشتهار یافتن. [اِ ت ِ ت َ] (مص مرکب) شهرت یافتن. مشهور شدن.

اشتهار داشتن. [اِ ت ِ ت َ] (مص مرکب) نامداری داشتن. ناموری داشتن. مشهور و معروف بودن.

(مص ل.) معروف گردیدن، (اِمص.) شهرت،

شهرت یافتن، مشهور بودن، نامبردار شدن، ناموری،

نام‌آوری

نام آوری

آوازه، سرشناسی، شهرت، ناموری، معروفیت

اِشْتِهار، شهرت یافتن، آشکار شدن، شهرت، ناموری،

آوازه، سرشناسی، شهرت، صیت، معروفیت، نامبرداری، ناموری

Credit, Illustriousness

شمعه، صیه

شهرت یافتن، ناموری

سرشناسی بلند آوازگی به نام بودن نامی بودن مصدر) ناموری داشتن معروف بودن.

نامجوی آوازه جوی (اسم) جویای نام آوازه خواه نامجوی.

907