معنی استراق

استراق. [اِ ت ِ] (ع مص) دزدیدن. دزدیده کردن. (منتهی الارب).
- استراق سمع، دزدیده گوش بداشتن. (زوزنی). دزدیده گوش بسخن فراداشتن. گوش بسخن کسی داشتن. (غیاث). گوش ایستادن. دزدیده گوش کردن. گوش داشتن پنهانی سخن کسی را. گوش دادن نهانی سخن کسی را. (منتهی الارب).
- استراق نظر، دزدیده دیدن.

دزدیدن،
کار دیگری را به خود نسبت دادن،
* استراقِ سمع: پنهانی گوش دادن به سخن دیگران،

دزدیدن

دزدیده گوش دادن

شنود

اِسْتِراق، دزدیدن، بسرقت بردن،

اِسْتراق سَمْع، مخفیانه بسخن کسی گوش فرا دادن.
َ

(مص م.) دزدیدن، (مص ل.) دزدیده کاری کردن. [خوانش: (اِ تِ) [ع.]]

(~ سَ) [ع.] (مص م.) پنهانی به سخن کسی گوش کردن.

دزدی، دستبرد، سرقت

دزدیدن

شنود، فال گوش ایستادن

شنود

Lauschen [verb]

تصنه، تنصت تنصتا

762