معنی استحضار

استحضار. [اِ ت ِ] (ع مص) بخود بازآمدن. (منتهی الارب). || یاد داشتن. || حضوری کس خواستن. (غیاث). حاضر آمدن خواستن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). حاضر کردن خواستن: از حضرت سلطان به استحضار شار مثال رسید. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 345). || دوانیدن. (منتهی الارب). دوانیدن اسب. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی): استحضرت الفرس، دوانیدم اسب را. || اطلاع. آگاهی.
- استحضار داشتن، اطلاع داشتن. آگاهی داشتن.

به حضور خواستن

استحضار

آگاهی

بخود بار آمدن، یاد داشتن

(مص م.) به حضور خواستن، یادآوری کردن، یاد آوردن، (اِمص.) آگاهی. [خوانش: (اِ تِ) [ع.]]

آگاهی،
حاضر کردن،
[قدیمی] احضار کردن،

آگاهی، پیدایش

به آگاهی می رساند

یادداشت , فهرست , لیست , احضار , جلب

غیبگویی (از طریق ایجاد رابطه با مردگان)

اِسْتِحْضار، طلب حضور کردن، آگاهی خواستن، حاضر کردن، تذکر دادن و یادآوری نمودن (مطالب)،

دعوه، استحضار

استحضار

استحضار الارواح

1470