خوش بین در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

خوش بین. [خوَش ْ / خُش ْ] (نف مرکب) آنکه همیشه به همه کار با نظر خوب نگرد. مقابل بدبین. آنکه وجهه ٔ خوب امری مورد توجه اوست. آنکه نظر خوش بقضیه و واقعه دارد. (یادداشت مؤلف): مردی خوش بین با آدمی بدبین باده می پیمائیدند، چون شیشه به نصف رسید خوش بین بدبین را گفت نصف شیشه پر است و بدبین خوش بین را جواب داد آری نصف آن خالی است. (یادداشت مؤلف).

(~.) (ص فا.) کسی که به سرنوشت و پیش آمدها بدگمان نباشد.

ویژگی کسی که به جنبه‌های مثبت امور می‌نگرد، امیدوار،

امیدوار

امیدوار

امیدوار، نیک‌بین،
(متضاد) بدبین

(صفت) آنکه بنظر نیک در امور مینگرد مقابل بد بین، آنکه جهان آفرینش را پر از لطف و صفا می بیند مقابل بد بین.