بوا در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی
لغت نامه دهخدا
بوا. [ب ُ] (فعل دعایی) مخفف بودا باشد؛ یعنی بادا. (برهان) (انجمن آرای ناصری) (آنندراج). کلمه ٔ دعا یعنی بادا. (ناظم الاطباء). و مخفف بواد:
که خرم بوا میهن و مان تو
بگیتی پراکنده فرمان تو.
فردوسی.
بوا. [ب َوْ وا] (ع اِ) گویا مخفف بویا بمعنی معطر باشد. گوز بوا. قصب بوا؛ قصب الزیره. قصب الطیب. (یادداشت بخط مؤلف).
جوز بوا؛ جوز هندی. (از ناظم الاطباء).
بوا. [ب ُ] (اِخ) دهی است از دهستان بویراحمد سردسیر که در بخش کهکیلویه شهرستان بهبهان واقع است. و 250 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6).
فرهنگ عمید
بواد
گویش مازندرانی
ببا
پیشنهادات کاربران
اژدر مار
پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.