معنی چهارمضراب

چهارمضراب. [چ َ / چ ِ م ِ] (اِ مرکب) اصطلاح موسیقی است واین اصطلاح شاید از چهار سیم تار قدیم گرفته شده باشد. و آن ضربی است از آهنگهای ضربی در موسیقی ایرانی و مقید است به اوزان دو ضرب مرکب و بندرت سه ضرب (مرکب یا ساده) و این قطعه ٔ ضربی در ابتدای آوازها به وسیله ٔ آلات موسیقی (آلات موسیقی سیمی) نواخته می شود و در اصل مخصوص تار و سه تار بوده ولی اکنون در پیانو و ویولون هم رایج شده است و سرآغاز یا مبین و نماینده ٔ حالات دستگاهی است که نوازنده به دنبال آن خواهد نواخت. چهار مضراب را برای هر یک از دستگاهها و آوازها و بیات ها و احیاناً گوشه ها میتوان ساخت و نواخت.

چارمضراب. [م ِ] (اِ مرکب) اصطلاحی در موسیقی، اصطلاحی در نواختن آهنگ موسیقی. نوعی از آهنگ موسیقی که نوازنده ٔ سازدر دستگاههای مختلف آواز مینوازد تا آوازخوان برای خواندن مهیا شود. گونه ای از زدن که زننده خواننده رابرای خواندن مهیا سازد. و رجوع به چهارمضراب شود.

قطعه ضربی کوچکی در موسیقی ایرانی

چهارمضراب

چهارمضراب، درآمد، نغمه، کرشمه، کرشمه با مویه، زنگ شتر، زابل، بسته نگار، مویه، مخالف، حاجی حسینی، بسته نگار2، مقلوب، نغمه مقلوب، حزین، مویه2، رهاب، مسیحی، شاه خطایی، تخت طاقدیس، رنگ دلگشا

درآمد اول، درآمد دوم، چهارمضراب، نغمه، گردانیه، گوشت، نهفت، بیات راجه، حزین در بیات راجه، عشاق، عراق، محیر، حزین، زنگوله، نیشابورک، خجسته، مجسلی، زمینه حسینی، حسینی، بوسلیک، نستاری، رهاب، عشیران، نیریز

چهارمضراب، درآمد اول، درآمد دوم (زنگ شتر)، موالیان، چکاوک، طرز، بیداد، بیداد کت، نی‌داود، باوی، سوز و گداز، ابول چپ، لیلی و مجنون، راوندی، نوروز عرب، نوروز صبا، نوروز خارا، نفیر، فرنگ و شوشتری گردان، شوشتری، جامه‌دران، راز و نیاز، میگلی، موالف، بختیاری با موالف، عزال، دناسری، رنگ فرح

درآمد، چهارمضراب، زنگ شتر یا ناقوس، نغمه، روح‌افزا، پروانه، پنج‌گاه، عشّاق، زابل، بیات عجم، بحر نور، منصوری، مبرقع، سپهر، عراق، محیّر، آشورآوند، اصفهانک، حزین، زنگوله، شوشتری‌گردان، نوروز عرب، نوروز صبا، نوروز خارا، نفیر، ابوالچپ، راوندی، لیلی و مجنون، طرز، پروانه، ماوراءالنهر، راک عبدالله، راک هندی، فرود، پروانه، نیریز صغیر، نیریز کبیر، پروانه

نوعی آهنگ موسیقی و نواختن ساز،

1252