معنی پاپوش

پاپوش. (نف مرکب، اِ مرکب) کفش. پای افزار. پاافزار. پوزار. پااوزار. نعل. حِذاء:
به اقتضای زمان کار خویشتن بگذار
که سعی بیهده پاپوش میدرد، «مثل است ».
سلیم.
- پاپوش برای شیطان دوختن، سخت گربز بودن.
- پاپوش برای کسی دوختن، او را بزحمت و رنج و تعب وزیان و خسارتی دچار کردن. به حیله او را گناهکار یامدیون کردن.

گل پاپوش. [گ ُ ل ِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) گلی که از ابریشم و گلابتون و مانند آن بر تیماج و سقلات کفش دوزند و هم از چوب سازند و در پاشنه ٔ کفش تعبیه کنند و گلهای عاج در آن پرچین نمایند و آنرا کوکب کفش نیز گویند. (آنندراج). رجوع به گل کفش شود.

Footwear, Leg Warmers

پاافزار
آنچه پا را بپوشاند،
* پاپوش دوختن: [عامیانه، مجاز] توطئه و پرونده‌سازی کردن برای کسی،

کفش، پا افزار

کفش

سندل

گیوه

پرونده‌سازی، پرونده، مزاحمت، گرفتاری، مخمصه، ارسی، پاچپله، پای‌افزار، کفش

(اسم) کفش پا افزار (مطلقا) . ‎-2 (خصوصا) کفش راحتی مخمل مزین به یراقهای طلا و دانه های الماس بدلی که یک قرن پیش زنان ایرانی در داخل منزل آنرا بپامیکردند، عایق و مانع و سدی که در راه پیشرفت یا زندگانی مردم ایجاد کنند.

(مصدر) پاپوش دوختن برای کسی. توطئه کردن ضد وی.

کفش، پای افزار، مجازاً گرفتاری، دردِسر، درست کردن برای کسی کنایه از: برای کسی ایجاد دردسر کردن، دوختن برای کسی کنایه از: توطئه کردن برای کسی. [خوانش: (اِمر.)]

احذیه

چکمه

کفاش

جوراب

311