معنی وک

وک. [-وک] (پسوند) که در تلفظ اوک شود، چون در آخر اسمی درآید افاده ٔ مبالغه کند، چون رموک، نروک. (یادداشت مرحوم دهخدا).

وک. [وَک ک] (ع مص) دور کردن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (آنندراج).

وک. [وَ] (اِ) وزق را میگویند و به عربی ضفدع خوانند، و معرب آن وق باشد. (برهان). غوک و وزغ. (انجمن آرا). || قلوه. کلیه. در تداول گویند: کک چیست که وکش چه باشد؟

وک ء. [وَک ْءْ] (ع مص) تکیه نمودن بر چیزی. || بانگ کردن ناقه به گرفتن درد زه. (منتهی الارب).

وک دندون

قورباغه

قورباغه ی آبزی

قورباغه ی سبز درختی

قورباغه ی درشت اندام

شنای قورباغه

(اسم) وزغ قورباغه.

(وَ) (اِ.) قورباغه.

وزغ، غوک، بک،

قورباغه

26