معنی مهیج
لغت نامه دهخدا
مهیج. [م ُ] (ع ص) برانگیزنده. مُهَیِّج. || غبار برانگیزنده. (غیاث).
مهیج. [م ُ هََ ی ْ ی ِ] (ع ص) به هیجان آورنده. انگیزاننده.برانگیزنده. برانگیزاننده. آغالنده برآغالاننده. مُهیج. || غبار برانگیزنده. (غیاث). مُهیج.
فارسی به انگلیسی
Breathtaking, Evocative, Exciting, Stirring, Thriller
فرهنگ معین
(مُ هَ یُِ) [ع.] (اِفا.) هیجان آور، برانگیزنده.
فرهنگ عمید
هیجانآور، برانگیزنده،
حل جدول
مترادف و متضاد زبان فارسی
برانگیزاننده، پرشور، شورانگیز، هیجانآور، هیجانانگیز
فارسی به عربی
مثیر، مدهش، منبه
فرهنگ فارسی هوشیار
هیجان آور
گویش مازندرانی
کشمکش
فرهنگ فارسی آزاد
مُهَیّج، (اسم فاعل از تَهییج) برانگیزاننده، به هیجان آورنده، هیجان انگیز،
معادل ابجد
58