معنی متلک
لغت نامه دهخدا
متلک. [م َ ت َ ل َ] (اِ مصغر) متل خرد. متل کوچک. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || حرف مفت. دری وری. کلفت. حرف برخورنده. شوخی و مزاح. (فرهنگ لغات عامیانه ٔ جمال زاده). لغز. لغاز. عیب جویی. طعن. بیغاره. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
- متلک گفتن، قصه های کوتاه گفتن کودکان را. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
- || کلفت بار کسی کردن، عیبهای کسی رابه رخش کشیدن و به زبان شوخی یا جدی او را آزردن. (فرهنگ لغات عامیانه ٔ جمال زاده). لغاز خواندن. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
متلک گویی
متلک گویی. [م َ ت َ ل َ] (حامص مرکب) عمل متلک گو. لغز خواندن. بد زبانی. استهزا کردن.
متلک گو
متلک گو. [م َ ت َ ل َ] (نف مرکب) متلک گوی. کسی که عادت به متلک گفتن دارد. بدزبان. (فرهنگ لغات عامیانه ٔ جمال زاده). لغازگو. لغزخوان. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
فارسی به انگلیسی
Raillery, Sally, Sarcasm, Taunt
فرهنگ عمید
شوخی،
مَتل
حل جدول
مترادف و متضاد زبان فارسی
جوک، شوخی، طعنه، هزل، سخن طعنهآمیز، سخنریشخندآمیز، کلام نیشدار، گوشهوکنایه
متلک پراندن
متلک گفتن، گوشهوکنایه زدن، سخن نیشدارگفتن
فرهنگ فارسی هوشیار
فرهنگ عوامانه
حرفهای خوشمزه و نیشدار را گویند.
فارسی به ایتالیایی
battuta
فرهنگ معین
(مَ تَ لَ) (اِ.) (عا.) سخنی که از روی شوخی و طعنه به کسی گفته می شود.
فارسی به عربی
اسخر منه
فارسی به آلمانی
Schelmerei, Spass
معادل ابجد
490