معنی لجه

‎ مغاکی در فرانسوی } ابیسال ‎{ ژرف ترین جای دریا، سیم نکره، آیینه بانگ فریاد داد و فریاد (اسم) میانه آب دریا عمیق ترین موضع دریا: کشتی هر که در این لجه خونخوارافتاد نشنیدیم که دیگر بکران میاید. (سعدی لغ. )

(لُ جَّ) [ع.] (اِ.) میانه دریا.

خون لخته شده

میانۀ دریا،
[قدیمی] جماعت بسیار،

لجه

میانه دریا

لجه

پرتگاه، غرقاب، لجنزار، لجه، مغاک، مهلکه

میانه‌دریا، پرتگاه، ورطه

پرتگاه، غرقاب، گرداب، لجنزار، لجه، مغاک، مهلکه

لجه گوراب. [ل َ ج ِ] (اِخ) نام دهی جزء دهستان حومه ٔ بخش مرکزی شهرستان رشت، واقع در شش هزارگزی خاوری رشت کنار راه شوسه ٔ رشت به لاهیجان. دارای 849 تن سکنه. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).

ملحه. [م َ ح َ](ع اِ) لجه ٔ دریا.(منتهی الارب)(آنندراج). لجه ٔ دریا و میان دریا.(ناظم الاطباء)(از اقرب الموارد).

لجج. [ل ُ ج َ] (ع اِ) ج ِ لجه. (اقرب الموارد).

لجه. [ل ِ ج َ] (ع مص) ولوج. درآمدن. (منتهی الارب).

لجه. [ل ُج ْ ج َ] (ع اِ) میانه ٔ آب دریا و معظم آن. (منتهی الارب). میان دریا. (مهذب الاسماء) (ترجمان القرآن جرجانی). دورترین موضع دریا. آنجای دریا که آب بیشتری دارد. جایی که آب بسیار باشد. عمیق ترین موضع دریای ژرف. (آنندراج). ج، لُجج:
آری به آب نایژه خو کرده اند از آنک
مستسقیان لجه ٔبحر عدن نیند.
خاقانی.
درلجه ٔ عشق جاودانت
شد غرقه ٔ درد آشنایی.
عطار.
کشتی هر که در این لجه ٔ خونخوار افتاد
نشنیدیم که دیگر به کران می آید.
سعدی.
عوبطه، لجه ٔ دریا. عوطب، لجه ٔ دریا. شرم، لجه ٔ دریا. واطه؛ لجه ٔ بلند آب. ملحه؛ لجه ٔ دریا. (منتهی الارب). || دریا. (نصاب). || آیینه. || سیم. (منتهی الارب). || جماعت بسیار. || شش خنج کجین. بکسه، و هی خرقه یدورها الصبی کانها کره یتقامر بها. (منتهی الارب).

38