معنی فارنهایت | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

فارنهایت

فارنهایت. [رِ] (اِ) واحد انگلیسی درجه ٔ حرارت که 95 سانتیگراد است. در تقسیم بندی فارنهایت نقطه ٔ انجماد آب 32 و نقطه ٔ جوش آن 212 درجه اختیار میشود. (علم و زندگی تألیف احمد بیرشک ص 595).

فارنهایت. [رِ] (اِخ) گابریل دانیل. طبیعی دان معروف آلمان که در ساختمان گرماسنج پیشرفت زیادی به وجود آورد و نوع خاصی از گرماسنج که خود او ساخته به نامش معروف است. فارنهایت در چهاردهم ماه مه ٔ 1686 م. در شهر دانتزیگ به دنیا آمد. بیشتر عمرش را در انگلستان و هلند به مطالعه ٔ علم فیزیک و علوم دیگر گذراند. اختراع دیگر او نوعی رطوبت سنج است. مرگ او به تاریخ 16 سپتامبر 1736 در کشور هلند اتفاق افتاد. (از دایرهالمعارف بریتانیکا).

فرهنگ فارسی هوشیار

فارنهایت

(اسم) واحد انگلیسی درجه حرارت که معادل 5 , 9 سانتیگراد است. در تقسیم بندی فارنهایت نقطه انجماد آب 32 و نقطه جوش آن 212 درجه اختیار می شود.

فرهنگ عمید

فارنهایت

واحد درجۀ حرارت که در آن نقطۀ انجماد آب ۳۲ و نقطۀ جوش آب ۲۱۲ درجه است. δ برگرفته از نام دانیل گابریل فارنهایت، (۱۶۸۶ـ۱۷۳۶ میلادی) فیزیک‌دان آلمانی،

فرهنگ معین

فارنهایت

(رِ نْ یْ) [آلما.] (اِ.) واحدی برای اندازه گیری حرارت که در آن نقطه انجماد آب ú32 بالای صفر و نقطه جوش آب ْ212 بالای صفر است. [خوانش: (رِ قَ یا قِ) [ع. فارقه] (اِفا.)]