معنی عزادار

عزادار. [ع َ] (نف مرکب) ماتم زده و آنکه بحالت عزا و سوگواری باشد. (ناظم الاطباء). شخصی که بمناسبت فوت یکی از نزدیکان سوکوار باشد. (فرهنگ فارسی معین). ماتمی. مصیبت زده. سوکوار.
شادی و عیش عالم در خاطر دل افکار
شرمنده تر ز عید است در خانه ٔ عزادار.
محمدسعید اشرف (از آنندراج).
دوستان را نبود بس که بهم یکرنگی
پوشش مرده سفید است و عزادار سیاه.
میرزا اسماعیل ایما (از آنندراج).

صاحب عزا. [ح ِ ع َ] (ص مرکب، اِ مرکب) عزادار. || بزرگ خانواده ٔ عزادار.

yaslı, matemli

ماتم‌دار، ماتم‌زده، ماتم‌دیده، آن‌که در مرگ کسی سوگوار است،

حزین

سوگوار

پرسه‌نشین، داغدار، سوگوار، سوگوار، ماتمزده، ماتم‌زده، مصیبت

Mourner, Mournful

نیل مصیبت به رخ داشتن

سینه زن

سیاه پوش

عزادار

عزادار

عزادار

عزادار

سوگوار، عزادار.

283