معنی ضارب

ضارب. [رِ] (ع ص، اِ) زننده. || زننده ٔ تیر قداح. || امین تیر قمار. || رونده. (منتهی الارب). || لیل ضارب، شب سخت تاریک. (دهار). شب که تاریکی آن همه ٔ اطراف را پوشد. || ناقه ٔ لگدزننده وقت دوشیدن. || شتر ماده که دم را برداشته بر شرم خود زنان رود. ضاربه مثله. (منتهی الارب). || ضارب السلم، و هو شجر مجتمع من السلم و بالیمامه یسمی ضارب. (معجم البلدان). || مرغ طلبکار رزق. || جای پست هموار درختناک. || پاره ای از زمین درشت دراز در زمین نرم. (منتهی الارب). زمین فراخ در وادی. (منتخب اللغات). || آب راهه و رحبهمانندی در وادی.ج، ضوارب. (منتهی الارب). || زننده به رنگی از رنگها. مائل به رنگی: اجوده الضارب الی البیاض. (ابن البیطار)، نیکوترین آن است که به سپیدی زند.

ضاربه. [رِ ب َ] (ع ص) تأنیث ضارب. || شب تاریک. || آن اشتر که لگد زند دوشنده را. (مهذب الاسماء).
- عروق ضاربه، رگها که نبضان دارد. و رجوع به ضارب شود.

مدفدف. [م ُ دَ دِ] (ع ص) ضارب دف. (متن اللغه). دف زن. دایره زن.

Assailant, Cock, Hammer, Whacker

ضارِب، زننده- اسم فاعل ضرب با معانی مربوطه- فرو رونده و شنا کننده در آب- متحرک بلند و طولانی- شب ظلمانی (جمع:ضَوارِب)،

مُتَضارِب، یکدیگر را زننده، ضارب یکدیگر، متخالف،

(رِ) [ع.] (اِفا.) زننده، کسی که می زند. ج. ضوارب. ضاربین.

زننده،

ضارب

زننده

ضارب

زننده،
(متضاد) مضروب

ضارب، برخورنده، تلخ، تند، سخت، موهن، نیشدار، انزجارآور، نامطبوع، نفرت‌انگیز

زده، کتک‌خورده، بس‌شمرده، عدد ضرب شده،
(متضاد) ضارب، مضروب فیه

زننده

(اسم) مونث ضارب.

1003