معنی صیدلانی | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

صیدلانی

صیدلانی.[ص َ دَ] (اِخ) رجوع به عبداﷲبن حسن صیدلانی شود.

صیدلانی. [ص َ دَ] (ع ص نسبی) نسبت است به صیدلان. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). صَنْدَلانی. صَیْدَنانی. صَنْدَنانی. عطار. (دهار). پیلور. (السامی فی الاسامی) (تفلیسی). || داروفروش. داروئی. حشائشی. گیاه شناس. عقاقیری.

صیدلانی. [ص َ دَ] (اِخ) تخلص شاعری باستانی است ودر لغت فرس اسدی به بیت ذیل او استشهاد کرده است:
چو روشن شد انگور همچون چراغ
بکردند انگور هولک بباغ.
(لغت فرس چ اقبال ص 303).

صیدلانی. [ص َ دَ] (اِخ) محمدبن عبدالرحمان، مکنی به ابوسعد. شاعری ادیب و فاضل و از مردم جرجان است.مؤلف دمیه القصر بسیاری از اشعار او را آورده است.وی بسال 463 هَ. ق. درگذشت. (الاعلام زرکلی ص 915).

خرنوب صیدلانی

خرنوب صیدلانی. [خ َ ب ِ ص َ / ص ِ دَ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) خرنوب شامی. این خرنوب بهترین قسم خرنوب است. (یادداشت بخط مؤلف).