معنی شنب | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

شنب

شنب. [ش َ ن ِ] (ع ص) روز خنک. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد).

شنب. [شَمْب ْ] (اِ) گنبد. و از این است که گنبدی را که سلطان غازان در آذربایجان ساخته بود شنب غازان خوانند یعنی گنبدغازان. (برهان) (جهانگیری). خم بمعنی گنبد است. (انجمن آرا). گنبد باشد. (سروری) (رشیدی). گنبد بزرگ. (یادداشت مؤلف). طاق. قبه. رجوع به شنب غازان شود.
- شنب توحید، محلی در تبریز که صوفیه بدانجا گرد می آمده اند برای ذکر و سماع و غیره. (یادداشت مؤلف).

شنب. [ش َ ن َ] (ع مص) خوشاب دندان گردیدن. (منتهی الارب). شَنِب َ الرجل شَنَباً؛ کان ثغره اَشْنَب فهو شانب علی الاستعمال و شَنیب علی القیاس و اَشْنَب. (از اقرب الموارد). || خنک شدن روز. (منتهی الارب). شَنِب َ یومُنا؛ سرد شد روز ما، فهو شَنِب و شانب و الاسم الشُنْبه. (از اقرب الموارد).

شنب. [ش َ ن َ] (ع اِمص) آبداری و خوش آبی و خنکی دندان. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). خوش آب دندان و سردی آن. (مهذب الاسماء). روشنی دندان. (دهار). صفا و خوشابی دندان. || خنکی دهن. (منتهی الارب). || تیزی دندان به روشی که کناره ٔ آن به اره ماند. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). || (اِ) خجک سپید در دندان. (منتهی الارب). نقطه های سفید در دندان. (از اقرب الموارد).

شنب غازان

شنب غازان. [شَم ْ ب ِ] (اِخ) نام گنبد غازان خان در تبریز که سلطان محمودغازان خان بن ارغون خان ساخته است. ارتفاع آن را یکصدوبیست گز و قطرش را شصت گز نوشته اند. اکنون خراب است. (از انجمن آرا) (آنندراج). گنبد سلطان غازان در تبریز که حوالی آن از آبادانی شهری شده است. (یادداشت مؤلف). یکی از بناهای عالی که غازان برای مدفن خود ساخت و در آنجا مدفون است. (یادداشت مؤلف). در تداول آن را شام غازان گویند، چه غازان خان (694- 703 هَ. ق.) در محل شام تبریز که در سه ربعفرسنگی جنوب تبریز قرار داشت، قبه ای ساخت از عجایب ابنیه ٔ اسلامی و این بنا در سال سوم سلطنت غازان شروع و در 702 هَ. ق.به انتها رسید. این بنا را بعدها شنب غازان یا شام غازان خواندند. (تاریخ مغول عباس اقبال صص 304- 305 از حاشیه ٔ برهان چ معین). و رجوع به تاریخ مغول ص 280، 284، 310، 305 و 563 و نشریه ٔ دانشکده ٔ ادبیات تبریز سال دوم شماره ٔ 1 و 2 و 3 و تاریخ ادبیات ایران ادوارد براون ج 3 ص 224 و 386 و شام غازان و شنب شود.

نظام شنب غازان...

نظام شنب غازانی. [ن ِ م ِ شَم ْ ب ِ] (اِخ) رجوع به نظام الدین شامی شود.

شم غازان

شم غازان. [ش َ] (اِخ) شنب غازان. شام غازان. رجوع به شنب غازان شود.