معنی سازش

سازگاری، سازواری،
سازندگی،
هماهنگی، توافق، موافقت،
صلح، آشتی،
* سازش ‌دادن: (مصدر متعدی)
آشتی دادن، صلح دادن،
هماهنگ ساختن،
* سازش کردن: (مصدر لازم) با کسی صلح کردن، آشتی کردن، رفع اختلاف کردن،

آن‌که با دیگری صلح و سازش کند، سازش‌کننده، سازگار،

نوشته‌ای که راجع به رفع اختلاف و برقرار ساختن صلح و سازش امضا کنند،

Agreement, Compromise, Concord, Concordance, Harmony, Modus Vivendi, Unity

سازش. [زِ] (اِمص) عمل ساختن.سازگاری. سازواری. حسن سلوک. خوش رفتاری. سازندگی. هماهنگی. توافق. اتفاق و پیوستگی و مواصلت. (ناظم الاطباء). || تساهل. || آشتی. صلح (در اصطلاح وزارت خارجه). (فرهنگستان). تعهد و معاهده. || اتفاق از روی مکر و حیله. (ناظم الاطباء). || ایجاد و اختراع و احداث. (ناظم الاطباء) (اشتینگاس). || ساخت و شکل. (ناظم الاطباء). || سازش حاصل گردیدن، حصول توافق بین دو طرف. حصول صلح و آشتی. رجوع به ساختن شود.

سازش دادن. [زِ دَ] (مص مرکب) صلح دادن. آشتی ایجاد کردن. سازش ایجادکردن. توافق ایجاد کردن. رفع کدورت و اختلاف کردن.

سازش کردن. [زِ ک َ دَ] (مص مرکب) باکسی صلح کردن. آشتی کردن. رفع اختلاف و کدورت کردن. مساهله. رجوع به سازش شود.

سازش نامه. [زِ م َ / م ِ] (اِ مرکب) صلحنامه در اصطلاح دادگستری. (فرهنگستان). نوشته ای مبنی برقرار صلح و شرایط آن. رجوع به سازش شود.

Übereinstimmung (f), Uebereinstimmung, Vereinbarung (f)

توافق، سازگاری، صلح، خوش رفتاری. [خوانش: (زِ) (اِمص.)]

صلح

صلح، آشتی

صلح و آشتی

آشتی، اصلاح، توافق، سازگاری، سلوک، صلح، موالفت، مدارا، مصالحه، موافقت، هم‌دستی،
(متضاد) ناسازگاری، بدسلوکی

اتفاقیه، تکیف، تواطو

سازگاری، خوشرفتاری

368