معنی سادس | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

سادس

سادس. [دِ] (ع ص) ششم. (مهذب الاسماء) (ترجمان علامه ٔ جرجانی) (غیاث) (دهار) (آنندراج). عدد واقع بین خامس و سابع. (اقرب الموارد). و آن را به سات و سادی نیز بدل نمایند. رجوع به تاج العروس و منتهی الارب در ماده ٔ [س ت ت] و سات و سادی در این لغت نامه شود.
- امثال:
کل سادس مخلوع.

محمد سادس

محمد سادس. [م ُ ح َم ْ م َ دِ دِ] (اِخ) ابن اسماعیل، مکنی به ابوسعید. دهمین از ملوک بنی نصر در غرناطه (761- 763 هَ. ق.). (معجم الانساب و الاسرات زامباور ص 93).

محمد سادس. [م ُ ح َم ْ م َ دِ دِ] (اِخ) (سلطان...) سی وششمین سلطان عثمانی (1336- 1341 هَ. ق.). (معجم الانساب و الاسرات زامباور ص 240).

سادس ستة

سادس سته. [دِ س ُ س ِت ْ ت َ] (اِخ) لقب ابن مسعود ابوعبدالرحمن عبداﷲبن مسعود صحابی است از این رو که او ششمین کس بود که دین مسلمانی پذیرفت. رجوع به ابن مسعود در این لغت نامه شود.