معنی زنبورک

زنبورک. [زَم ْ رَ] (اِ مصغر) تصغیر زنبور است. (برهان). مصغر زنبور. (ناظم الاطباء). زنبور کوچک. (فرهنگ فارسی معین). زنبور خرد. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). || در ترکی، بندوق کلان که بر شتر نهاده برند. (غیاث). توپ کوچک را گویند. (برهان). زنبوره. توپ کوچک و تفنگ بزرگ بمانند تفنگ و باروت و گلوله پرکرده آتش زنند و آن معروف است. (آنندراج). نوعی از توپ کوچک که آن را بر شتر حمل میکنند. (ناظم الاطباء). اصطلاح نظامیان قدیم، نوعی توپ کوچک که آنرا بر شتر می بستند، در دوران صفویه و قاجاریه. (از فرهنگ فارسی معین). نوعی تفنگ کوتاه یا توپ کوچکی که در ایران جهاز شتر استوار می کردند و زنبورک چی در عقب آن نشستی و هم بر شتر آنرا آتش میدادند. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). آنگاه که سلاحهای آتشین کشف گردید، این نام (زنبورک، کمان) به نوعی توپ کوچک قابل حمل اطلاق گردید و آن را بر پشت شتر قرار می دادند و بکار می بردند. (از دزی ج 1 ص 605):
بر سپاه مخالفت هر روز
می زند دست فتنه زنبورک.
علی خراسانی (از آنندراج).
- زنبورک چی، آنکه زنبورک انداختی. سربازی که زنبورک را آتش میداد. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
- زنبورک چی باشی، رئیس صنف زنبورک چیان فرمانده دسته زنبورک چیان. (یادداشت ایضاً).
- زنبورکخانه، محلی که زنبورک ها را در آن نگاهداری می کردند. (فرهنگ فارسی معین). اداره ٔ زنبورک و زنبورکچیان. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا): تیمورشاه با سرداران قزلباشیه دهنه ٔ دربند را گرفته توپخانه را بطرف دست راست و زنبورک خانه در طرف چپ نگاهداشته... (ابوالحسن گلستانه، یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
- گود زنبورکخانه، محله ای به تهران. (یادداشت ایضاً). از محله های سابق جنوب شهر تهران.
|| نوعی از اسلحه باشد سر آن به غایت تیز. (برهان). نوعی از پیکان سرتیز را گویند. (آنندراج). کمانی آهنین و نوک تیز. (فرهنگ فارسی معین). کمان فولادی... در نزد تاریخ نویسان بطریق های اسکندریه زنبورک تیری به کلفتی انگشت بزرگ و بطول یک ارش و دارای چهار رویه و انتهای آن آهنین بود و برای اینکه بطور مطمئن جهد بر آن پرهایی استوار می کردند و این تیر بسیار ثاقب بود و گاه که دو نفر که پشت سر یکدیگر قرار داشته به یک تیر ازاین، آن دو نفر دوخته می شدند. این تیر حتی از جوشن نظامیان عبور می کرد و به زمین می افتاد و گاهی هم در سنگهای دیوار فرومی رفت... (از دزی ج 1 ص 605):
ز تیراندازی زنبورک از دور
مشبک سینه ها چون خان زنبور.
امیرخسرو (از آنندراج).
|| گویند سازی است معروف. (آنندراج). زنبوره. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به زنبوره شود. || (اصطلاح بنایان) کبوترخان حمام. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).

زنبورک و پاسگان. [زَم ْ رَ ک ُ] (اِخ) دهی از دهستان قنوات است که در بخش مرکزی شهرستان قم واقع است و 100 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).

گود زنبورک خانه. [گُو دِ زَم ْ رَ ن ِ] (اِخ) نام محل گودافتاده ای در جنوب تهران. (یادداشت مؤلف). شاه طهماسب صفوی دستور داد تا گرد تهران خندقی حفر کنند، و از خاک آن دور شهر بارویی بنا کنند چون در موقع کار خاک کم آمد مجبورشدند از چند محل در جنوب شهر خاک بردارند، این محلها اکنون به نام گود زنبورکخانه و گود دروازه ٔ محمدیه و گود فیلخانه و چاله حصار و چاله میدان شهرت دارد.

زنبور کوچک، نوعی توپ کوچک که در زمان صفویه و قاجاریه به شتر می بستند، کمانی آهنین و نوک تیز. [خوانش: (زَ رَ) (اِمصغ.)]

(موسیقی) سازی کوچک شبیه چنگ با یک زبانۀ فلزی انعطاف‌پذیر که بین دندان‌ها یا لب‌ها قرار می‌گیرد و با زخمۀ انگشت یا کنارۀ دست به زبانه ملودی‌های ساده تولید می‌کند،
(نظامی) [منسوخ] نوعی توپ کوچک که آن را روی شتر می‌بستند،

سربازی که زنبورک را با شتر یا قاطر حمل می‌کرد و آن را در جنگ به‌ کار می‌انداخت. δ زنبورک‌چی‌ها از دورۀ صفویه تا زمان قاجاریه صنفی از ارتش ایران بودند،

گونه اى توپ جنگى

زنبورک

‎ بزک (زنبور کوچک)، توفک توف (توپ) کوچکی که بر شتر می نهادند، کنگری از ابزارهای خنیا، انبوه مردم توده ی مردم (اسم) زنبور کوچک، نوعی توپ کوچک که آنرا به شتر میبستند، کمانی آهنین و نوک تیز زنبرک زنبوره، آلتی است در ساعت که چرخهای آن را به کار اندازند زنبرک، زنبوره.

فرخ غفاری

مریم سپهری

مجید آزادمنش

کیاوش صاحب نسق

پیمان فتوت، مریم سپهری

آرش زاهدی اصل

285