معنی زجاجیه

(زُ یِّ) [ع. زجاجیه] (اِ.) مایع ژلاتین مانندی که بین عدسی و شبکیه قرار دارد.

(زُ یِّ) [ع. زلالیه] (اِ.) مایعی است شفاف که فضای بین قرنیه و زجاجیه را پر می کند.

زجاجیه. [زُ جی ی َ / ی ِ] (از ع، ص نسبی) مؤنث زجاجی. || (اِ) (اصطلاح کالبدشناسی) محتویات یا محیط شفاف چشم عبارتند از عدسی، زلالیه، زجاجیه. و زجاجیه، مایع لزج و شفافیست که فضای واقع در عقب عدسی و رباط آویزان کننده را اشغال میکند و در مقابل سطح خلفی عدسی فرورفته است. زجاجیه در محیط عدسی با رباط آویزان کننده و اجسام مژگانی مجاورت دارد و در عقب کمی بسطح داخلی شبکیه چسبیده معذلک براحتی میتوان آنرا جدا کرد. زجاجیه از یک پرده ٔشیشه ای شکل، بنام هیالوئید پوشیده شده است و مجرای ستیلینگ یا مجرای گلو که از ضخامت آن عبور میکند. (ازکالبدشکافی کیهانی ص 401). رجوع بدان کتاب صص 392- 402 و نیز پرده، چشم، زجاج، زجاجی، جسم زجاجی و رطوبت زجاجی (هر دو، ذیل «زجاجی ») در این لغت نامه شود.

ماده‌ای شفاف شبیه ژلاتین که در حفرۀ درونی کرۀ چشم بین عدسی و شبکیه قرار دارد،

از پرده های چشم

پرده نازکی در چشم

پرده نازکی در چشم

پرده نازکی در چشم

زجاجیه

زجاجیه

مشیمیه، شبکیه، صلبیه، زجاجیه

ماده ای شفاف شبیه به ژلاتین که در حفره درونی کره چشم بین عدسی و شبکیه جای دارد

نام بیماری در چشم که از کدورت زجاجیه یا پرده های آن حاصل شود وموجب نابینائی میگردد

عدسی

زجاجیه

29