معنی دلفریبی

دلفریبی. [دِ ف َ] (حامص مرکب) دلفریب بودن. فریبندگی دل. دل آرایی. حالت و چگونگی دلفریب. دل آرایی. زیبائی:
سوی ما نامه کرد و ما را خواند
فصلهایی به دلفریبی راند.
نظامی.
آورده مرا به دلفریبی
واداده بدست ناشکیبی.
نظامی.
بدین دلفریبی سخنهای بکر
بسختی توان زادن از راه فکر.
نظامی.
خون هزار وامق خوردی به دلفریبی
دست از هزار عذرا بردی به دلستانی.
سعدی.

عشوه سازی. [ع ِش ْ وَ / وِ] (حامص مرکب) عمل و حالت عشوه ساز. عشوه زنی. عشوه کاری. (فرهنگ فارسی معین). کرشمه و دلفریبی. (ناظم الاطباء).

ناشکیبی. [ش ِ] (حامص مرکب) جزع. بی تابی. بی قراری. بی صبری. بی آرامی. ناشکیبائی:
که ترسم مریم از بس ناشکیبی
چو عیسی برکشد خود را صلیبی.
نظامی.
آورده مرا به دلفریبی
واداده به دست ناشکیبی.
نظامی.
چون که دید او ستیزه کاری من
ناشکیبی و بی قراری من.
نظامی (هفت پیکر ص 179).
جادو سخنی به دلفریبی
عاشق منشی به ناشکیبی.
ملاعبدالشکور بزمی.
بخود گفت این گل از بی عندلیبی
سر و کارش بود با ناشکیبی.
وصال.

یک رکیبی. [ی َ / ی ِ رِ] (حامص مرکب) مماله ٔ یک رکابی. کنایه از پای فشاری و ثبات قدم است. (یادداشت مؤلف). کنایه از مستعد کاری شدن بود. (انجمن آرا):
کز این بیش بر دلفریبی مباش
به ناراستی یک رکیبی مباش.
نظامی.
|| (ص نسبی، اِ مرکب) رفیق و همدم. (ناظم الاطباء).

Glamor, Glamour

ملاحت

انجذاب

‎ حسن جمال، دلبری جلب قلوب، جذب کشش.

‎ ناز کرشمه دلفریبی، حیله گری.

رباینده و کشنده دل بسبب زیبائی و دلفریبی و خوشی و جز آن، مطلوب، محبوب

عشوه گری

دلفریبی

سفسطه، دلفریبی، اغوا، تحریف، مهارت، کمال،

دخترانه، آهو، کنایه از زیبایی و دلفریبی

جاذبه، جذبه، خوشگلی، دلفریبی، شیرین‌رفتاری، لطافت، نمکین بودن، بانمک بودن، ملیح بودن، خوب‌رو بودن، شیرین رفتار بودن

کسی که سِحر را از کار بیندازد،
چیزی که سِحر را باطل کند،
[مجاز] بسیار زیبا: دلفریبی به غمزه جادوبند / گل‌رخی قامتش چو سرو بلند (نظامی۴: ۶۵۷)،

336