معنی درستکاری

درستکاری. [دُ رُ ری] (حامص مرکب) درستکار بودن. عمل درستکار. درست کرداری. حکمت. (السامی). || امانت:
جامه و زر نهاد حالی پیش
کرد روشن درستکاری خویش.
نظامی.

Honesty, Honor, Principle, Probity, Rectitude, Scrupulosity

صداقت

استقامه

عمل درستکار درست کرداری.

درستکاری

درستکاری

پرهیزگاری و درستکاری

راستی ورزیدن

سلیم النفس

درستکاری

درستکاری

بیمه تضمین درستکاری

(~.) (حامص.) نیکوکاری، درستکاری.

درست بودن،
درستکاری،

درستکاری، راستی و درستی،

895