معنی دارالحکومه

(~. حُ مِ) [ع. دارالحکومه] (اِمر.) استانداری.

دربار پادشاهی، سرای سلطنتی، دارالحکومه، استانداری (قاجاریه)، جایی که آدمی در آن سکنی کند؛ منزل، دولت، درب خانه. [خوانش: (دَ نِ یا نَ) (اِ.)]

دارالحکومه. [رُل ْ ح ُ م َ] (ع اِ مرکب) سرای حاکم. || محل حکومت کردن. رجوع به دارالجلال و دارالخلافه شود.

حکومتی. [ح ُ م َ] (ص نسبی) منسوب به حکومت. || فرمانداری. استانداری. دارالحکومه. (فرهنگ فارسی معین).

اوپچه. [اَ چ َ / چ ِ] (اِ) افسر دارالحکومه. (آنندراج). یک قسم صاحب منصبی در دیوانخانه. (ناظم الاطباء).
- اوپچه خانه، حراست گاه و پاسبانخانه و بمعنی طلایه. (آنندراج).

حکومت نشین. [ح ُ م َ ن ِ] (اِ مرکب) شهر یا قصبه ای که مقر حاکمی که از عاصمه ٔ ملک رود، نشیند: حکومت نشین کردستان سنندج است. دارالحکومه. دارالایاله.

دارالدوله. [رُدْ دَ / دُو ل َ] (ع اِ مرکب) رجوع به دارالجلال، دارالحکومه و دارالخلافه شود. || (اِخ) لقب سیستان:... دارالدوله گفتندی سیستان را. (تاریخ سیستان). || (اِخ) لقب شهر کرمانشاه بوده است. (مسکوکات ایران رابینو ص 98).

جای اقامت حاکم یا فرماندار، ادارۀ فرمانداری، سرای حاکم،

عدالت‌خانه، دارالحکومه، جای قضاوت و حکمرانی،

استانداری

استانداری، فرمانداری

دارالحکومه

دارالحکومه، حکمرانی، والیگری

فرمانسرا فرمانداری استانداری

دارُالحُکُومَه، مقر حکومت- اداره فرمانداری

315