معنی خرابکار
لغت نامه دهخدا
خرابکار. [خ َ] (ص مرکب) آنکه در امری اخلال کند.
فارسی به ترکی
bozguncu
حل جدول
فرهنگ فارسی هوشیار
ستون پنجمی مورد جنیتار، ویرانگر موتک (صفت) آنکه خراب کند (امور یا ساختمانها را) کسی که موجب تخریب شود.
فارسی به انگلیسی
Obstructionist, Saboteur, Vandal, Subversive
آدم خرابکار
Subversive
خرابکار پشت جبهه (ارتش)
Sapper
فارسی به عربی
مخرب
فارسی به آلمانی
Saboteur [noun]
مترادف و متضاد زبان فارسی
اخلالگر، تروریست، مخرب، مخل، ویران‌ساز، ویرانگر
واژه پیشنهادی
هکر
عربی به فارسی
خرابکار
انگلیسی به فارسی
معادل ابجد
1024