معنی انطاکیه | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

انطاکیه

انطاکیه. [اَ ی ی َ / ی َ] (اِخ) شهری در ترکیه در کنار رود اورونتس (نهرالعاصی) واقع در 22 کیلومتری ساحل مدیترانه دارای 30385 تن جمعیت. انطاکیه از شهرهای مشهور قدیمی است، آن را سلوکوس اول در حدود 300 ق. م. بنا کرد و بنام پدرش، آنتیوخوس نام نهاد. بزودی از مراکز معتبر تجاری گردید و شکوه و جلالش شهرت یافت. در 64 ق. م. پومپیوس آن را گرفت و انطاکیه بزرگترین و مهمترین شهرهای آسیایی دولت روم و کرسی ایالت آسیایی امپراتوری روم گردید. در سالهای 258 و 260 م. شاپور اول ساسانی آن رااشغال و تاراج کرد و سکنه اش را به جندی شاپور منتقل نمود. در 540 م. بوسیله ٔ انوشروان ویران شد و اگرچه بوسیله ٔ یوستی نیانوس از نو بنا گردید لیکن هیچگاه رونق اولیه را پیدا نکرد. انطاکیه در تاریخ مسیحیت بسبب شوراهای دینی که در آنجا تشکیل شده اهمیت دارد. (از دایرهالمعارف فارسی). و رجوع به لاروس و دایرهالمعارف فارسی و معجم البلدان و قاموس کتاب مقدس و لغات تاریخیه و جغرافیه ٔ ترکی ج 1 ص 278 و قاموس الاعلام ترکی و تاج العروس و منتهی الارب و ناظم الاطباء و ایران باستان پیرنیا (فهرست) و اندیو در همین لغت نامه شود.

مدینةا

مدینها. [م َ ن َ تُل ْ لاه] (اِخ) انطاکیه. (تاج العروس). رجوع به انطاکیه شود.

انطاکی

انطاکی. [اَ] (ص نسبی) منسوب به انطاکیه. اهل انطاکیه. رجوع به انطاکیه شود. || (اِ) سقمونیا. محموده. (یادداشت مؤلف) (از شعوری ج 1 ورق 132). و رجوع به سقمونیا شود.

روسیس

روسیس. (اِخ) ولایتی است بین انطاکیه و طرسوس. (از معجم البلدان).

قیبار

قیبار. [] (اِخ) قلعه ای است بین انطاکیه و ثغور. (از معجم البلدان).

آنتیوش

آنتیوش. [تیُش ْ] (اِخ) آنتیُش. نامی است که مردم اروپا به انطاکیه میدهند.

حرملی

حرملی. [ح َ م َ] (ص نسبی) منسوب به حرمله، قریه ای از انطاکیه. (سمعانی).

فرهنگ فارسی آزاد

انطاکیّه

اَنْطاکِیَّه، شهری قدیمی و بسیار مشهور و تاریخی از سیصد قبل از میلاد که در جنوب ترکیه و شمال سوریه واقع شده و مکرر بوسیله قوای ایران تصرف و ویران گردیده است، مدتها اعراب و صلیبیّون و عثمانیان و فرانسویها آنرا در تصرف داشتند. امروزه جزو ترکیّه است ولی چون در مرز سوریه است و مدتها جزو سوریه بود، در ارتباط با سوریه منظور میگردد، مثل اسقف نشین انطاکیه (یا سوریه)،