معنی انتقامجو

انتقامجو. [اِ ت ِ] (نف مرکب) کینه کش.

کین پژوه. [پ َ] (نف مرکب) کینه جو. انتقامجو. کینه خواه:
سرانجام پیران بیامد ز کوه
مرا برد نزدیک آن کین پژوه.
فردوسی.

کین فزای. [ف َ] (نف مرکب) سخت کینه ور. بسیار انتقامجو:
به هفتم برانیم زیدر سپاه
که او کین فزای است و من کینه خواه.
فردوسی.

کین ستان.[س ِ] (نف مرکب) منتقم و انتقام کشنده. (ناظم الاطباء). خونخواه. انتقامجو. آخذ ثار. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به مدخل بعد و کین ستانی شود.

تلافی‌جو، کینه‌توز، کینه‌کش، کینه‌ور، منتقم،
(متضاد) معفو

کینه کش

چیره، کینه ورز، انتقامجو

قهار

انتقامجو

کیننه ای

کین فزای

انتقامجو

زن انتقامجو

انتقامجو

ثائِر، عاصی، مُتَمَرّد (جمع: ثُوّار)، کینه توز، پر غضب، انتقامجو.
َ

ثَأر، خونخواهی، قصاص جوئی، انتقام جوئی، خونخواه و انتقامجو، (جمع ثَأَرات، أَثآر، آثار -ثَآئِر)،

601