معنی اتواسکلروز
بیماری ها
شرح بیماری
اتواسکلروز رشد غیرطبیعی تدریجی استخوان اسفنجی در گوش میانی. این رشد مانع عملکرد طبیعی یکی از استخوان‌های کوچک گوش میانی که مسؤول انتقال صداست شده و از این طریق سبب کاهش شنوایی می‌شود. اتواسکلروز معمولاً هر دو گوش را مبتلا می‌سازد و در هر دو جنس و همه سنینن دیده می‌شود ولی در جنس مؤنث دوبرابر شایع‌تر بوده و در سنین 30-15 سال شایع‌تر است.
علایم شایع
کاهش شنوایی تدریجی و پیشرونده
وزوزگوش
شنوایی بهتر در محیط‌های شلوغ نسبت به محیط‌های ساکت
علل
این اختلال به نظر می‌رسد ارثی باشد. 60% افراد مبتلا دارای سابقه خانوادگی این بیماری هستند.
عوامل تشدید کننده بیماری
سابقه خانوادگی کاهش شنوایی
نژاد سفیدپوست. حدود 10% افراد سفیدپوست به درجاتی از اتواسکلروز مبتلا هستند.
بارداری که ممکن است تحریک‌کننده آغاز بیماری باشد.
پیشگیری
در حال حاضر این بیماری قابل پیشگیری نیست. در صورت وجود سابقه خانوادگی این بیماری، قبل از تشکیل خانواده مشاوره ژنتیک الزامی است.
عواقب مورد انتظار
در بیشتر موارد با جراحی، شنوایی حداقل به طور نسبی حفظ می‌شود.
عوارض احتمالی
کری کامل در عرض 15-10 سال. در صورت عدم درمان هرچه بیمار جوانتر باشد، سرعت کاهش شنوایی بیشتر خواهد بود.
درمان
اصول کلی
تشخیص بیماری براساس آزمون‌های شنوایی نظیر اودیوگرام و آزمون رینه (بررسی هدایت استخوانی صدا) داده می‌شود.
درمان معمولاً عبارتست از جراحی برای برداشت استخوان چکشی (یکی از استخوان‌های گوش میانی) و جایگزین کردن آن با استخوان مصنوعی. در اکثر موارد و با این درمان، شنوایی حداقل به طور نسبی اصلاح می‌گردد.
ممکن است به جای درمان جراحی از سمعک استفاده شود.
داروها
آنتی‌بیوتیک ممکن است پس از جراحی تجویز شود.
درمان با قرص فلوریدسدیم، کلسیم و ویتامین ـ د ممکن است با سخت کردن استخوان اسفنجی تشکیل شده مانع پیشرف بیشتر کاهش شنوایی گردد.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
پس از جراحی به تدریج فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های طبیعی خود را از سر بگیرید.
ناشنوایی و اختلال در شنوایی
شرح بیماری
ناشنوایی و اختلال در شنوایی عبارت است از کاهش توانایی یا ناتوانی کامل در شنیدن. ناشنوایی می‌تواند به علت مشکل در استخوان‌های کوچک موجود در گوش میانی که صدا را انتقال می‌دهند یا مشکل در شاخه‌های عصب هشتم مغزی که صدا را به مغز انتقال می‌دهند باشد. بنابراین دو نوع ناشنوایی وجود دارد:
ناشنوایی انتقالی، که در آن استخوان‌های کوچک موجود در گوش میانی تخریب می‌نوشند و صدا را انتقال نمی‌دهند (اتواسکلروز).
ناشنوایی حسی ـ عصبی، که در آن عصب هشتم مغزی (عصب شنوایی) اغلب به دلایل ناشناخته آسیب می‌بینید. ناشنوایی مختلط، شامل هر دو نوع ناشنوایی انتقالی و حسی ـ عصبی
علایم شایع
در شیرخوار:
پاسخ ندادن به صداهای محیط، خصوصاً صداهایی که قاعدتاً باید شیرخوار را از جا بپرانند.
در افراد مسن:
مشکل داشتن در افتراق (گوش دادن انتخابی به) صداهای محیط اطراف
وزوز گوش، سرگیجه، درد
بلند کردن صدای رادیو یا تلویزیون
علل
مادرزادی در اثر توارث ژنتیکی غالب یا مغلوب
عفونت‌های مزمن گوش میانی یا گسترش عفونت به گوش داخلی
تولید موم گوش به مقدار زیاد
اختلالات رگ‌های خونی، از جمله بالا بودن فشارخون
صدمه به سر
تومور
لخته‌های خونی که به رگ‌های کوچک تغذیه‌کننده عصب شنوایی می‌روند.
مولتیپل اسکلروز (ام.اس)
سیفلیس
اختلالات انعقاد خون
عفونت ویروسی مثل اوریون
قرار گرفتن طولانی مدت در معرض صداهای 85 دسی‌بل یا قوی‌تر
بالا رفتن سن. اکثر افراد بالای 65 سال در شنیدن صداهای زیر (با فرکانس بالا) مشکل دارند.
عوامل افزایش دهنده خطر
سابقه خانوادگی ناشنوایی مادرزادی یا اکتسابی
مصرف داروهایی مثل ضد التهاب‌های غیراستروییدی، سیس پلاتین، اریترومایسین‌ها، جنتامایسین، استرپتومایسین، توبرامایسین، کینین، فوروسماید، اسید اتاکرینیک، یا دوزهای بالای آسپیرین، و سایر داروها
افرادی که در مشاغلی مشغول به کار هستند یا تفریحاتی دارند که سطح صدا در آنها بالا است، مثل نواختن موسیقی‌های سنگین یا کارگرانی که با مته‌های بادی قوی آسفالت خیابان را می‌کنند.
پیشگیری
از مصرف طولانی‌مدت یا مصرف مقادیر بالاتر از دوزهای طبیعی داروهایی که باعث ناشنوایی می‌شوند خودداری کنید.
در صورت وجود بیماری‌های زمینه‌ساز ناشنوایی، خصوصاً عفونت‌های گوش و مشکلات آلرژیک و تنفسی، به پزشک مراجعه کنید.
از قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض صدای بلند خودداری کنید. اگر چاره‌ای نیست، از محافظ‌های مناسب گوش استفاده نمایید.
عواقب مورد انتظار
بعضی از موارد ناشنوایی انتقالی را می‌توان با جراحی درمان کرد. ناشنوایی ناشی از قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض صدای بلند نیز گاهی با حذف صدا برطرف می‌شود. اما سایر انواع ناشنوایی معمولاً دایمی هستند.
عوارض احتمالی
ناشنوایی دایمی
تأخیر در کسب توانایی‌ها و مهارت‌های زبانی در کودکان
تأثیرات عاطفی ناشنوایی
درمان
اصول کلی
شنوایی سنجی و آزمون‌های شنوایی با یک دیاپازون (آزمون رینه) برای تشخیص اختلالات شنوایی. با کمک این بررسی‌ها می‌توان شدت و الگوی هرگونه مشکل شنوایی و نوع ناشنوایی (انتقالی یا حسی ـ عصبی) را تعیین کرد.
با انجام کارهای نسبتاً ساده مثل در آوردن موم گوش یا ترمیم پارگی پرده گوش ممکن است مشکل شنوایی برطرف شود.
اگر ناشنوایی به داروها مربوط باشد، تغییر در دوزاژ با قطع مصرف دارو ممکن است کمک‌کننده باشد.
گاهی جراحی برای ناشنوایی از نوع انتقالی اگر ناشنوایی دایمی یا ناتوان‌کننده باشد:
زبان علامتی با دست و مهارت‌های لب خوانی را فرا بگیرید.
در صورت توصیه، از سمعک استفاده کنید و کار با آن را یاد بگیرید.
در صورت لزوم، گفتار درمانی و بازتوانی گفتاری
در صورت امکان، از وسایل مخصوص برای تلفن خود استفاده کنید.
وسوسه گوشه‌گیری اجتماعی به خاطر مشکل شنوایی را از خود دور کنید. انزوا باعث بیشتر شدن مشکلات ارتباطی و سَرخوردگی می‌شود، و سازگاری را نیز مشکل‌تر می‌کند.
داروها
آنتی‌بیوتیک‌ها، اگر عفونت وجود داشته باشد.
داروهای دکونژستان برای سایر عفونت‌های گوش
درمان استرویید برای ناشنوایی حسی ـ عصبی ناگهانی و بدون علت مشخص
حل جدول
معادل ابجد
731