معنی آشپز
لغت نامه دهخدا
آشپز. [پ َ] (نف مرکب) آنکه شغلش پختن طعام است. خوالیگر. خوالگر. دیگ پز. مطبخی. طباخ. باورچی. پزنده. خوراک پز. خورده پز.
- امثال:
آشپز که دو تا شد آش یا شور می شود یا بی مزه.
فارسی به ترکی
aşçı
فرهنگ معین
(پَ) (ص فا.) آن که شغلش پخت غذاست، طباخ.
فرهنگ عمید
آنکه کارش پختن خوراک است، طباخ،
حل جدول
مترادف و متضاد زبان فارسی
پزنده، خوالگیر، خوراکپز، خورشگر، دیگپز، طباخ
فارسی به انگلیسی
Chef, Cook, Domestic
فارسی به ایتالیایی
cuoco
واژه پیشنهادی
معادل ابجد
310