معنی آرمان

آرمان. (اِ) حسرت. لهف. دریغ. اندوه. (مجمل اللغه). اَرمان.
- آرمان خوردن، حسرت بردن.
|| آرزو. اَمَل:
هر حوائج را که بودش آرمان
راست کردی میر شهری رایگان.
مولوی.
از فراقت روز و شب عشاق را هست الامان
هرکه دیدار تو بیند نیستش هیچ آرمان.
خواجوی کرمانی.
|| امید. رجاء:
نه امّید آن کایچ بهتر شوی تو
نه ارمان آن کِم تو دل نگسلانی.
منوچهری.
- امثال:
بخورد و بمرد به از آرمان بگور.
کرده پشیمان نکرده آرمان.

آرمان. (اِخ) نامی از نامهای مردان:
چو کردوی شاپور و چون اندیان
سپهدار ارمینیه وْ آرمان
نشستند با شاه ایران براز
بزرگان فرزانه ٔ رزم ساز.
فردوسی.

آرمان سرا. [س َ] (اِ مرکب) آرمان سرای. سرای حسرت. این جهان. ایرمان سرای.

آرمان فلوت. [ف ُ] (اِ مرکب) نام سازی است.

آرمان خوردن. [خوَرْ / خُرْ دَ] (مص مرکب) تلهیف. (مجمل اللغه).

آرمان خوار. [خوا / خا] (نف مرکب) حسیر. حسران. حسر. حسرت خوار.

Apotheosis, Aspiration, Cause, Creed, Goal, Ideal, Mecca, Motto, Slogan

ideal, hedef

آرزو،
امید،
آرزوی بزرگ،
حسرت،
* آرمان خوردن: (مصدر لازم) حسرت خوردن، حسرت بردن،

آرزو، امید، حسرت، اندوه، اصل. [خوانش: (اِ.)]

آرزو، خواهش، امید

آرزو، امید، هدف

پسرانه، هدف، قابل جستجو، آرزو، خواهش، امید، آرزو، از شخصیتهای شاهنامه، نام سردار خسروپرویز پادشاه ساسانی

ایده، ایده‌آل، شعار، مرام، هدف، نصب‌العین، آرزو، امید، اندوه، حسرت، غم

آرزو

آرزو وامید

ideale

292