معنی گندیده

گندیده. [گ َ دی دَ / دِ] (ن مف) گنده. بدبو. متعفن. مسنون. فَرْغَند. بوناک. بویناک: دیگر روز روی او آماس کرد و آب گندیده از گوش و بینی او جاری شد. (قصص الانبیاء منسوب به محمد جویری ص 185).
تشنه را دل نخواهد آب زلال
نیم خوردِ دهان گندیده.
سعدی (گلستان).
- امثال:
گندیده باد لقوه هم دارد، یعنی با همه عیوب، معجب و متکبر نیز می باشد. (امثال و حکم ج 3 ص 1327). نظیر: گنده کون باد لقوه هم دارد. (در تداول مردم افغانستان).
|| تخم مرغی که فاسدشده و به اصطلاح عوام آن را لق گویند.

گندیده شدن. [گ َ دی دَ / دِ ش ُ دَ] (مص مرکب) گنده شدن. متعفن شدن.

Fetid, Flyblown, Putrid, Rancid, Rotten, Smelly, Spoilage

بدبو،
چیزی که در جایی مانده و فاسد و بدبو شده باشد،

(اسم) بدبو متعفن، فاسد تباه شده.

(گَ دِ) (ص.) دارای بود یا مزه بد (بر اثر تخمیر شدن)، دارای گندیدگی.

نتن

بدبو

نتن

بدبو

لغ

فاسد، له، بدبو، عفن، متعفن

ماء آسن، نتن

میته

Aas (n)

منجلاب

93