معنی گردنه
لغت نامه دهخدا
گردنه. [گ َ دَ ن َ / ن ِ] (اِ) وردنه است و آن چوبی باشد سرها باریک و میان کنده که بدان گلوله ٔ خمیر نان را پهن سازند. (برهان) (آنندراج) (جهانگیری) (فرهنگ رشیدی). آن را جوجه نیز خوانند. (جهانگیری). || گردنه ٔ کوه. (آنندراج).کتل. گریوه. راهی تنگ میان دو کوه رو به فراز، که عبور از آن دشوار است و در قدیم گردنه ها جایگاه راهزنان بوده است: مثل دزد سر گردنه. مگر سر گردنه است.
گردنه. [] (اِخ) از دیه های قاسان. (تاریخ قم ص 138).
گردنه. [گ َ دَ ن َ] (اِخ) ده کوچکی است از دهستان مسکون بخش جبال بارز شهرستان جیرفت، واقع در 12000گزی شمال مسکون و 1000گزی راه شوسه ٔ بم به سبزواران. دارای 10 تن جمعیت است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).
گردنه زن
گردنه زن. [گ َ دَ ن َ / ن ِ زَ] (نف مرکب) دزد. راه بر. گردنه بر. گردنه بند.
گردنه ٔ شلالدان
گردنه ٔ شلالدان. [گ َ دَ ن َ ی ِ ؟] (اِخ) گردنه ای است در راه کازرون به بهبهان میان بوستان باشت و گردنه ٔ آستانه، واقع در 120360گزی کازرون.
گردنه ٔ شمشیر
گردنه ٔ شمشیر. [گ َ دَ ن َ ی ِ ش َ] (اِخ) گردنه ای است در راه کرمانشاه به نوسود میان گردنه ٔ کریوه و شمشیر، واقع در 119000گزی کرمانشاه.
گردنه ٔ آستانه
گردنه ٔ آستانه. [گ َ دَ ن َ ی ِ ن َ] (اِخ) گردنه ای است در راه کازرون به بهبهان میان گردنه ٔ شلالدان و امام زاده جعفر، واقع در 130660گزی کازرون.
گردنه ٔ کریوه
گردنه ٔ کریوه. [گ َ دَ ن َ ی ِ ک َ ری وَ] (اِخ) گردنه ای است در راه کرمانشاه به نوسود میان قشلاق و گردنه ٔ شمشیر، واقع در 114000گزی کرمانشاه.
گردنه ٔ ساردوئیه...
گردنه ٔ ساردوئیه. [گ َ دَ ن َ ی ِ ی َ] (اِخ) گردنه ای است در کرمان.
گردنه ٔ باباحسن
گردنه ٔ باباحسن. [گ َ دَ ن َ ی ِ ح َ س َ] (اِخ) گردنه ای است در راه اردکان به تل خسروی میان گردنه ٔ سفید و سنگ منگ که در 158000گزی شیراز واقع است.
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
جایی از کوه که بهمنزلۀ گردن کوه است، راه سخت و پرپیچوخم در کوه، گردنگاه،
حل جدول
عقبه
مترادف و متضاد زبان فارسی
پز، بند، پژ، تپه، کتل، کوه، کوهراه، گریوه، گلوگاه
فارسی به انگلیسی
Gorge, Notch, Pass
گویش مازندرانی
گردنه، غیرآبادی خرابه، می گردد می چرخد
فارسی به عربی
جزع، رغبه
فرهنگ فارسی هوشیار
راه سخت و پرپیچ و خم در کوه
فارسی به آلمانی
Ausschnitt (m), Hals (m), Nacken
معادل ابجد
279