معنی کپره

کپره. [ک َ پ َ رَ / رِ] (اِ) کفک. کپک. کره. کلاش. (یادداشت مؤلف). || شوخ برهم نشسته. (یادداشت مؤلف).چرکی که روی اشیاء بندد. (فرهنگ فارسی معین). کوره.کبره. پینه. شغه. شوغه. آنچه بر پشت دست و امثال آن بندد از شوخ. (یادداشت مؤلف). رجوع به کبره شود.

کپره زده. [ک َ پ َ رَ / رِ زَ دَ / دِ] (ن مف مرکب) چیزی که کپره گرفته باشد. کپک زده. سفیدک زده. کره زده. کلاش گرفته. متکرج. اورگرفته. اورزده. رجوع به کپک زده شود. || شوخ گرفته. پینه بسته.

کپره زدگی. [ک َ پ َ رَ / رِ زَ دَ / دِ] (حامص مرکب) کپک زدگی. کلاش گرفتگی. اورزدگی. اورگرفتگی.

کپره زدن. [ک َ پ َ رَ / رِ زَ دَ] (مص مرکب) کپک زدن. تَکَرﱡج.کلاش گرفتن. (یادداشت مؤلف). اور گرفتن. اور زدن.

کپره بستن. [ک َ پ َ رَ / رِ ب َ ت َ] (مص مرکب) شوخ گرفتن روی زخم و پوست دست و مانند آن. شوخگین شدن. کوره بستن. پینه بستن. شوغه بستن. کبره بستن. رجوع به کبره بستن شود.

کفره. [ک َ ف َ رَ / رِ] (اِ) کپره. (یادداشت مؤلف).
- کفره زده، کپره زده. (یادداشت مؤلف). و رجوع به کپره شود.

چرکی است که روی اشیاء می بندد.

چرکی است که روی اشیا می بندد

کپره

کپره

(اسم) چرکی که روی اشیا ء بندد (یکی بود یکی نبود)

(کَ پَ رِ) (اِ.) (عا.) = کبره: چرکی که روی اشیاء بندد.

چرکی است که روی اشیاء می بندد.

کپره بستن زخم

کپره، پوسته ی روی زخم، پوست دادن رخت

227