معنی کوچیدن

روانه شدن جماعتی از مردم از یک شهر یا ناحیه به شهر و ناحیۀ دیگر به قصد اقامت دایم در آنجا، کوچ کردن،

کوچ کردن، کوچیدن،

رحلت

کوچیدن. [دَ] (مص) کوچ کردن. رحلت کردن. (فرهنگ فارسی معین). رفتن ایل و طایفه ای از منزلی برای منزل گرفتن در جای دیگر. از جایی به جایی نقل کردن بنه و کسان. رحلت. ارتحال. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا):
وفا چو دید که انصاف از جهان کوچید
فغان ز سینه برآورد و گفت کو پدرم.
فوقی یزدی (از آنندراج).
و رجوع به کوچ و کوچ کردن شود.

(دَ) (مص ل.) کوچ کردن.

(رَ) [ع.] (مص ل.) کوچ کردن، کوچیدن.

مهاجرت

هاجر

کوچ کردن، راهی شدن جماعتی از شهری به شهر دیگر

Abwandern, Wandern

کوچیدن

کوچیدن

سفر، عزیمت، کوچ، کوچیدن، مسافرت، هجرت

کوچیدن , کوچ کردن , مهاجرت کردن.

کوچیدن , کوچ کردن , مهاجرت کردن.

93