معنی کول

کول
معادل ابجد

کول در معادل ابجد

کول
  • 56
حل جدول

کول در حل جدول

مترادف و متضاد زبان فارسی

کول در مترادف و متضاد زبان فارسی

  • دوش، شانه، کتف، پلاس، گلیم، آبگیر، استخر، تالاب، تالاب، کولاب. توضیح بیشتر ...
فرهنگ معین

کول در فرهنگ معین

  • (اِ.) گلیم و پلاس کهنه.
  • (اِ.) پشت، به ویژه بخش بالای پشت انسان یا حیوان، گُرده.
  • کتف، دوش، آبگیر، برکه. [خوانش: (اِ.)]
لغت نامه دهخدا

کول در لغت نامه دهخدا

  • کول. (اِ) به معنی دوش و کتف باشد. (برهان) (از آنندراج) (ناظم الاطباء). دوش که به عربی کتف گویند. (از فرهنگ رشیدی). شانه. دوش. کتف. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). گلپایگانی کول، گیلکی کول. شانه و دوش. (حاشیه ٔ برهان چ معین).
    - از سر و کول هم بالا رفتن، رجوع به ترکیب بعد شود.
    - از کول هم بالا رفتن، در تداول عامه، در جایی پرازدحام برای خود جا بازکردن. (فرهنگ فارسی معین).
    - این کول و آن کول انداختن، در تداول عامه، تعلل کردن. توضیح بیشتر ...
  • کول. (اِ) کوله خاس. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). کول و «کول کیش » و «کوله خاس » نامهایی است که در رشت به درختچه ای دهند که آن را در مازندران «جز» و در طوالش و رودسر «چوست » و «چشت » و درآستارا «هس » و در برخی از نقاط طالش «پل » نامند. درختچه ای است که در کلیه ٔ نقاط مرطوب جنگلهای شمال فراوان است. (از جنگل شناسی کریم ساعی ص 280). و رجوع به کوله خاس، فهرست درختها ودرختچه های جنگلی و جنگل شناسی کریم ساعی ص 48 شود. توضیح بیشتر ...
  • کول. [ک َ وَ] (اِخ) نام قصبه ای است از ولایت فارس. (برهان) (فرهنگ جهانگیری) (ناظم الاطباء). ظاهراً مصحف گوک موضعی در کرمان است. (حاشیه ٔ برهان چ معین). توضیح بیشتر ...
  • کول. (اِخ) دهی از دهستان سارال که در بخش میرانشاه شهرستان سنندج واقع است و 150 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5). توضیح بیشتر ...
  • کول. (اِخ) دهی از بخش شیب آب که در شهرستان زابل واقع است و 2400 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8). توضیح بیشتر ...
  • کول. (اِخ) باب کول محله ای است در شیراز. (از معجم البلدان).

  • کول. [ک َ وَ] (اِ) نوعی از پوستین است که آن را از پوست گوسفند بزرگ دوزند و درزهای آن را تسمه دوزی کنند. (برهان). پوستین پشم درازی است که کم بهاست و فقیران پوشند. (آنندراج). پوستینی که از پوست گوسپند پیر سازند. (از فرهنگ رشیدی). کردی گول (پوست، پوست نرم جانوران که بشر پوشش خود کند)، کوله و کول (پشم گوسفند و غیره، پالتو پوستی). (از حاشیه ٔ برهان چ معین). نوعی پوستین پرپشم کم بها. (حاشیه ٔ شرفنامه چ وحید ص 163):
    میفکن کول گرچه خوار آیدت
    که هنگام سرما به کار آیدت. توضیح بیشتر ...
فرهنگ عمید

کول در فرهنگ عمید

  • حلقه‌های بزرگ سفالی یا سیمانی در مجرای قنات یا فاضلاب که مانع نشست یا ریزش آن می‌شود،. توضیح بیشتر ...
  • پوستینی از جنس پوست گوسفند: میفکن کَوَل گرچه خوار آیدت / که هنگام سرما به کار آیدت (نظامی۵: ۸۱۷‌)،. توضیح بیشتر ...
  • دوش، کتف، کوله،
  • کولیدن
  • گول۲
فارسی به انگلیسی

کول در فارسی به انگلیسی

ترکی به فارسی

کول در ترکی به فارسی

گویش مازندرانی

کول در گویش مازندرانی

  • دوش، شانه، بلندی تپه، برآمدگی
  • پوست، پوسته، تفاله ی هر چیز
  • کوهان گاونر، شانه و کتف آدمی
  • گلپر
فرهنگ فارسی هوشیار

کول در فرهنگ فارسی هوشیار

  • بمعنی دوش و کتف، شانه میباشد
فرهنگ عوامانه

کول در فرهنگ عوامانه

  • به معنی پشت است.
بخش پیشنهاد معنی و ارسال نظرات
جهت پیشنهاد معنی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید از اینجا ثبت نام کنید
قافیه