معنی کماندو
فرهنگ فارسی هوشیار
گروهی از سربازان که تعلیمات خاصی فرا گیرند و در حمله های ناگهانی خدمات مهمی انجام دهند کماندو گویند
لغت نامه دهخدا
کماندو. [ک ُ دُوْ] (فرانسوی، اِ) گروهی از سربازان که تعلیمات خاصی فراگیرند و در حمله های ناگهانی خدمات مهمی انجام دهند. (فرهنگ فارسی معین).
فرهنگ عمید
جنگجویی که تعلیمات ویژه را فراگرفته و برای ماموریتهای ویژه و خطرناک آماده شده،
حل جدول
سرباز همه کاره
رنجر
سرباز تکاور
رنجر و کماندو
تکاور
سرباز ورزیده
کماندو
جنگجوی ورزیده
کماندو
سربازهمه کاره
کماندو
سرباز همه کاره
کماندو
سربازورزیده
کماندو
رنجر
کماندو
فارسی به انگلیسی
Commando, Ranger
فرهنگ معین
(کُ نُ دُ) [فر.] (اِ.) دسته ای از نظامیان که آموزش های ویژه دیده اند برای شبیخون زدن و حملات غافلگیرانه، تکاور (فره).
معادل ابجد
121