معنی کلکی

(صفت) از روی حقه و مکر: (کلکی است)، شخص هرزه. (صفت) منسوب به کلک

ترکی کلکی

کلکی. [ک ِ] (ص نسبی) منسوب به کِلک. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به کِلک و کلکین شود.

کلکی. [ک َ ل َ] (ص نسبی) از روی حقه و مکر. (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به کَلَک شود. || شخص هرزه. (فرهنگ فارسی معین). هرزه گرد وهرجایی. (ناظم الاطباء). اهل فساد. زن تباه کار. زنی نابسامان. زن بدعمل. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).

کلکی. [ک َ ل َ] (اِ) پری باشد که در بزم و رزم بر سر بزنند و به ترکی جیغه خوانند. (برهان). جیغه و پری که در بزم و رزم پادشاهان و جوانان خوش صورت و مردمان شجاع و دلاور بردستار و کلاه زنند (ناظم الاطباء). و رجوع به کَلَل شود.

دینار کلکی. [ک َ ل َ] (اِخ) ده کوچکی است از بخش نیکشهرشهرستان چاه بهار. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8).

شش کلکی. [ش َ / ش ِ ک ِ ل ِ] (ص مرکب) شش انگشتی. (یادداشت مؤلف). رجوع به شش انگشتی و شش انگشت شود.

کلگی. [ک َ] (اِ) کلل. کلکی و جیغه. (ناظم الاطباء). رجوع به کلل و کلکی شود.

آدم هرزه گرد.

آدم هرزه گرد

کلکی

کلکی

از تپه های تاریخی ناحیه ی سدن رستاق واقع دراسترآباد

آدم هرزه گرد را گویند.

بیژن کلکی

80