معنی چهارشانه
لغت نامه دهخدا
چهارشانه. [چ َ / چ ِ ن َ / ن ِ] (ص مرکب) دارای شانه های پهن و گشاده. با سینه ای پهن و قوی و پشتی فراخ. میانه بالائی با استخوان های درشت و سینه و کتفهای پهن و گشاده. دوبهری. مربوع الخلق. مربوع القامه. || تنومند. رجوع به چارشانه شود.
چهارشانگی
چهارشانگی. [چ َ / چ ِ ن َ / ن ِ] (حامص مرکب) حالت وکیفیت چهارشانه. آنکه سینه و پشت و شانه های نیرومندو قوی دارد. صفت چهارشانه. رجوع به چهارشانه شود.
فارسی به انگلیسی
Square-Shouldered
فرهنگ معین
(~. نِ) (ص مر.) مرد تنومند که دارای شانه های پهن باشد.
فرهنگ عمید
حل جدول
فارسی به آلمانی
Kraeftig [adjective]
انگلیسی به فارسی
مترادف و متضاد زبان فارسی
تنومند، چهارشانه
معادل ابجد
565