معنی پُست

اداره نامه رسانی

تیپاکس

استتوس

استاتوس

پُست

پُست

ساعِی، کوشنده- کوشا- عامل- پُست- نامه رسان پُست- قاصد (جمع: سُعاه)

طابَع (و طابِع)، طبع شده-مُهر-تمبر پُست (طابَعُ البَرِیْد)، (جمع:طَوابِع)،

مُبرِد، سرد کننده، سرد شونده، فرستنده (پیک، پُست و غیره) (اسم فاعلِ اِبراء)،

هُجَن، عیب ها و بدی های کلام، نقص ها و نارسائی ها، پُست ها، (مفرد: هُجنَه)،

(بَ) (ص مر.) افسری که مأمور تعویض پُست نگهبانان می باشد.

اداره‌ای که نامه‌های مردم را از نقطه‌ای به نقطۀ شهر دیگر می‌رساند، ادارۀ پُست،

پست. [پ ُ] (اِ) مخفف پوست. رجوع به پوست شود:
ناخن ز دست حرص بخرسندی
چون نشکنی و پُست نپیرائی.
ناصرخسرو.

پست. [پ ُ] (فرانسوی، اِ) اداره ای که نامه ها و امانات از جائی بجائی برد و رساند. چاپارخانه. || شخصی که نامه ها و امانات رساند: چاپار. چپر. پیک. برید. || منازلی در راه شهرها که در آن مرکوب برای حمل مسافر و بار نگاه دارند. || محل خدمت مأمورین انتظامی. || شغل. پایگاه. در ادارات دولتی. || پاسگاه. (از لغات فرهنگستان).
- غلام پُست، مأموری که با بسته های پستی و نامه ها از شهری به شهری همراه رود.
- فراش پست، آنکه نامه و بسته های امانات به صاحبان آن برد. پیک. گسی بنده. و رجوع به گسی بنده شود.

کتاب پشت کردن. [ک ِ پ ُ ک َ دَ] (مص مرکب) تجلید. (یادداشت مؤلف). جلد کردن کتاب. کتاب جلد کردن. محتمل است که پشت مصحف پُست (مخفف پوست) باشد. کتاب پوست کردن. رجوع به کتاب پوست کردن شود.

462