معنی وصلت

وصلت. [وَ ل َ] (از ع، اِ) پاره ٔ چیزی. (غیاث اللغات). || (اِمص) خویشی و پیوند سببی. پیوند زناشویی. (فرهنگ فارسی معین).
- وصلت افتادن (فتادن)، زن و مردی یا دختر و پسری به عقد هم درآمدن. وصلت کردن:
میان دو عم زاده وصلت فتاد
دو خورشیدسیمای مهترنژاد.
سعدی.
- وصلت کردن، در تداول، زن دادن به کسی یا از کسی دختر گرفتن.ازدواج کردن با...
|| پیوستگی. علاقه:
منتظر وصلت تو خواهم بودن
آری الانتظار موت الاحمر.
مسعودسعد.
منم آن موم که دل سوختم از وصلت شهد
وصلت مهر سلیمان به خراسان یابم.
خاقانی.
گر زنم صد تیغ او را زامتحان
کم نگردد وصلت آن مهربان.
مولوی.

وصلت. [وُ ل َ] (ع اِمص) پیوند و خویشی و پیوستگی. (غیاث اللغات). رجوع به وَصْله شود.

حسن وصلت. [ح َ س َ ن ِ وَ ل َ] (اِخ) ابن محمد قسطمونی رومی زاهد متخلص به وصلت. درگذشته در قسطنطنیه 1182 هَ. ق. دیوان شعر ترکی دارد. (هدیه العارفین ج 1 ص 299).

Alliance, Union, Wedlock

بنگرید به وصله (اسم) جمع وصل اتصال پیوستگی. توضیح در فارسی مفرد استعمال شود و بمعنی پیوندزناشویی بکاررود ((. . . بخطبه کریمه ای از کرایم این پادشاه. . . استفاد نمود و بوسیلت این وصلت اطناب اقبال و دولت خویش باوتاد ثبات مسمر گردانید. )) یا وصلت کسی. پیوستن بکسی وبااو پیوند و پیوستگی داشتن: ((مودت او از وصلت تو عوض می شمرد)) .

زنا شویی کردن پیوند بستن (مصدر) ازدواج کردن.

اتحاد، تحالف

اتحد، جاور، مباراه

(وَ لَ) [ع. وصله] (اِ.) پیوستن، پیوستگی.

(~. کَ دَ) [ع - فا.] (مص ل.) ازدواج کردن.

ازدواج،
پیوند و اتصال دو خانواده از طریق ازدواج،

پیوند

ازدواج، تزویج، زفاف، زناشویی، عروسی، مزاوجت، نکاح، وصال،
(متضاد) جدایی

وصلت

وصلت

وصلت

526