معنی هین

فرهنگ عمید

هین

سیل، سیلاب: از کوهسار دوش به‌رنگ می / هین آمد ای نگار می‌آور هین (دقیقی: ۱۰۴)،

صدایی برای به حرکت درآوردن مَرکب،
(شبه‌جمله) [قدیمی] در مقام تٲکید و تعجیل گفته می‌شود، هان، آگاه باش: هین رها کن بدگمانی و ضلال / سرقدم کن چون‌که فرمودت تعال (مولوی: ۷۴۰)،

آسان،
ضعیف و خوار،

لغت نامه دهخدا

هین

هین. (صوت) آوازی که بدان خر را زجر کنند:
هان و هینش کنم از حکمت زیرا خر
بازگردد ز ره گمره به هان و هین.
ناصرخسرو.
- هین و هی، حکایت صوت بازداشتن و منع کردن کسی یا چیزی از حرکت:
هین بزرگ بازنگردد به هین و هی.
منوچهری.

هین. (صوت) کلمه ای است که بجهت تأکید گویند یعنی بشتاب و زود باش. (انجمن آرا) (آنندراج). کلمه ای است به معنی زود و شتاب و تعجیل که درمحل تأکید و امر گویند یعنی زود باش و بشتاب. (برهان). شتاب فرمودن است. (لغت نامه ٔ اسدی):
از کوهسار دوش به رنگ می
هین آمد ای نگار می آور هین.
دقیقی.
هین بگو ای فیض رحمت هین بگو ای ظل حق
هین بگو ای حرز امت هین بگو ای مقتدا.
خاقانی.
به شیرین گفت هین تا رخش تازیم
بر این پهنه زمانی گوی بازیم.
نظامی.
در دلم افتاد آتش ساقیا
ساقیا آخر کجایی هین بیا.
عطار.
گفت هین اکنون چه میخواهی بخواه
گفت فرما باد را ای جان پناه.
مولوی.
هین غذای دل بده ار همدلی
رو بجو اقبال را از مقبلی.
مولوی.
مؤذن گریبان گرفتش که هین
سگ ومسجد ای فارغ از عقل و دین.
سعدی.
|| (ضمیر، اِ) این و اینک. هذا. (برهان). || گفتن. (برهان). در کردی معنی «چه گفتید»دارد. (حواشی برهان چ معین).
- هان و هین:
وز این بند بگشای و بستان و ده
وز این هان و هین و از این گیر و دار.
ناصرخسرو.
چه داری جواب محمد به محشر
چو پیش آیدت هان و هین محمد.
ناصرخسرو.

هین. [هََ] (ع ص) نرم. || آسان. || سبک. (منتهی الارب).

هین. (اِ) سیل. سیلاب. (فرهنگ اسدی) (انجمن آرا) (آنندراج):
از کوهسار دوش به رنگ می
هین آمد ای نگار می آور هین.
دقیقی.
هینی به گاه جنگ به تک خاسته ز کوه
هین بزرگ بازنگردد به هین و هی.
منوچهری.
- هین آمدن، سیل آمدن. سیل جاری شدن.
- هین گرفتن، سیل گرفتن. در سیل فرورفتن. غرقه شدن در سیل:
دم خون چو رود مهین هین گرفت
ز غم چهره ٔ شاه چین چین گرفت.
اسدی (گرشاسبنامه ص 409).
شل و خشت پرواز شاهین گرفت
ز باران خون کوه در هین گرفت.
اسدی (گرشاسبنامه ص 80).

هین. (اِخ) دهی است جزء دهستان مزدقانچای بخش نوبران شهرستان ساوه. دارای 132 تن سکنه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).

هین. [هََ ی ْ ی ِ /هََ ی ِ] (ع ص) نرم و آسان. (منتهی الارب). سهل. (اقرب الموارد). || ضعیف و ذلیل. (اقرب الموارد). سست و خوار. || سبک. (منتهی الارب).


هین آباد

هین آباد. (اِخ) دهی است جزء دهستان دهیکله ٔ بخش هوراند شهرستان اهر. دارای 447 تن سکنه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

فرهنگ معین

هین

(هِ) (اِ.) سیل، سیلاب.

کلمه تأکید به معنی زودباش، شتاب کن، کلمه اشاره به معنی این و اینک، کلمه تنبیه به معنی: هان، آگاه باش. [خوانش: (هِ) (شب جم.)]

حل جدول

هین

سیلاب

فرهنگ فارسی هوشیار

هین

این و ا ینک آسان

فرهنگ فارسی آزاد

هین

هَیِّن، سهل و آسان، ضعیف و ذلیل، بَطِیء، با وقار (جمع: اَهوِناء، هَیِّنُون)،

معادل ابجد

هین

65

قافیه

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری