معنی هیرون - جدول یاب

لغت نامه دهخدا

هیرون

هیرون. [هََ] (ع اِ) نوعی از خرما. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). یکی آن هیرونه است. (از اقرب الموارد).

هیرون. (اِ) بر وزن بیرون، نوعی از نی میان پر است که به عربی قصب گویند. (آنندراج) (انجمن آرا). و آن محکم و میان پر میباشد. گویند اگر بهار و گل آن به گوش رود گوش را کر کند و گل آن به پنبه ٔ برزده میماند. (برهان).