معنی هراسیدن

هراسیدن. [هََ دَ] (مص) ترسیدن. بیم داشتن. هراس داشتن. بشکوهیدن. (یادداشت به خط مؤلف). ترسیدن و واهمه کردن باشد. (برهان):
کز بیم ناوک تو به مغرب به روزو شب
اندر تن عدو بهراسد همی روان.
فرخی.
هنگام مدح او دل مدحت کنان او
از بیم نقد او بهراسد ز شاعری.
فرخی.
سمندش چو آن زشت پتیاره دید
شمید وهراسید و اندررمید.
اسدی.
به ایرانیان گفت گردان چین
هراسیده اند از شما روز کین.
اسدی.
مسیحم که گاه از یهودی هراسم
گه از راهب هرزه لا میگریزم.
خاقانی.
جان در کنف شاهست از حادثه نهراسد
عیسی زبر چرخست از دار نیندیشد.
خاقانی.
هراسیدم از دولت تیزگام
که بگذارد این نقش را ناتمام.
نظامی.
ز گوهر سفتن استادان هراسند
که قیمت مندی گوهر شناسند.
نظامی.
خرد بخشید تا او را شناسیم
بصارت داد تا هم زو هراسیم.
نظامی.
از عقوبت آخرت نهراسد. (گلستان).

Boggle, Dread, Panic, Scare

(هَ دَ) (مص ل.) وحشت کردن، ترسیدن.

ترسیدن، متوحش‌شدن، مرعوب‌شدن، وحشت کردن

واهمه کردن

ترسیدن هراسیدن بیم یافتن بیمناکی نهازیدن (واهمه کردن) (مصدر) ترسیدن هراسیدن.

ترسیدن

مو بر اندام راست شدن

وحشت کردن

مو بر اندام راست شدن

موی بر اندام برخاستن

هراسیدن

ترسیدن، واهمه کردن: بنایی که محکم ندارد اساس / بلندش مکن ور کنی زاو هراس (سعدی۱: ۹۸)،

ارتعاب

الق القبض علیه، اِرتیاع

هراسیدن

330