معنی نگر

نگر. [ن ِ گ َ] (نف مرخم) نگرنده. آنکه می نگرد.نعت فاعلی مرخم از نگریستن. رجوع به نگریستن شود.
ترکیب ها:
- اندک نگر. بدنگر. پایان نگر. خویشتن نگر. دست نگر. عاقبت نگر.
رجوع به هریک از این مدخل ها شود.

نگر. [ن ِ گ َ] (اِ) نمونه. انموذج. (فرهنگ فارسی معین):
گردون نگری ز عمر فرسوده ٔ ماست
جیحون اثری ز اشک پالوده ٔ ماست.
(منسوب به خیام از فرهنگ فارسی معین).

نگر. [ن ِ گ َ] (اِخ) دهی است از بخش نیکشهر شهرستان چاه بهار، در 19هزارگزی شمال شرقی نیکشهر، در منطقه ٔ کوهستانی گرمسیری واقع است و 300 تن سکنه دارد. آبش از رودخانه، محصولش غلات و خرما و برنج و لبنیات، شغل اهالی زراعت و گله داری است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

ژرف نگر. [ژَ ن ِ گ َ] (نف مرکب) متعمق. باریک بین: مجرب، ژرف نگر؛ رازدار. (التفهیم).

پایان نگر. [ن ِ گ َ] (نف مرکب) پایان بین. عاقبت بین. عاقبت اندیش. دوراندیش:
چشم شه دو گز همی دیداز لغز
چشم آن پایان نگر پنجاه گز.
مولوی.

خیره نگر. [رَ / رِ ن ِ گ َ] (نف مرکب) بدنگر. دقیق نگر. نظرزن. (یادداشت مؤلف):
گر باخبرستی ز پی روی تو هر شب
غیرت بر می بر فلک خیره نگربر.
سنائی.
گفتا چو منی را چه دهی دیده ٔ خیره
نفرین بچنین طیره گر خیره نگربر.
سوزنی.

عاقبت نگر. [ق ِ ب َ ن ِ گ َ] (نف مرکب) عاقبت اندیش. آنکه پایان کار را نگرد. عاقبت بین: بونصر مردی بود عاقبت نگر. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 176).

بدان، آگاه باش، هوشیار باش، نگاه کن. [خوانش: (نِ گَ) (شب جم.)]

(نَ گَ) (ص.) (عا.) شخص سرد و نچسب، کسی که خوش محضر نباشد.

نگریستن
نگرنده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): آینده‌نگر،

امر به نگریستن

امر به نگریستن، نگاه کن

Symbol

(اسم) نمونه انموذج: گردون نگری ز عمر فرسوده ماست جیحون اثری زاشک پالوده ماست. (منسوب به خیام)

(صفت) آنکه نگاه او بالا باشد مقابل فرونگر:. . . }} دلالت کند بر میانه بالا سطبر لب زبر نگر ‎{{ (التفهیم 328)، عالی نظر عالی منظر مقابل زیر نگر (التفهیم مقدمه قس) .

270